TIMH στίς ἐπετείους τῆς Γ.Λ.Δ!

Nach dem ideologischen Bankrott der “Linken“, was? Wenige Tage vor dem 65. Jahrestag der Deutschen Demokratischen Republik, brach eine ungeheure Schändung aus. Laut Berichten des “Neuen Deutschlands”, haben Funktionäre der angeblichen „Linkspartei“ im Rahmen einer Koalition mit Sozialdemokraten und Grünen in Thüringen vereinbart, die Deutsche Demokratische Republik zum «Unrechtstaat» zu erklären. Fast gleichzeitig, entfalten die sogenennten „Grünen“ einen profanen Angriff gegen V.I.Lenins Persönlichkeit selbst, mit dem bestrebten Abriß verbliebener Lenin-Denkmäler als Schwerpunkt. Diese schamlose Entwicklungen bringen das endgültige Ende zu einem allmählichen ideologischen Untergang der “Linken“, der leider schon 1946 mit der Eingliederung einer Vielzahl Sozialdemokratischer Schüfte ins SED begann. Der dauerhaft lauernde Opportunismus hat Schritt für Schritt zur Zweckentfremdung, bis zur heutigen, schämlichen Selbstverleugnung geführt. Der Mangel an ideologisch reinen kommunistischen Parteien in Mitteldeutschland (und anderswo) war ein Kompromiß, der kurzfristig gewissermassen erfolgreiche sozialistische Fortschritte (zum großen Teil leider „von oben’) ergab, langfristig aber „Gegendampf“ für eine künftige Konterrevolution sammelte. Das Hauptfiasko war der Mangel an einer kritischen, entschlossenen Volksmasse, die den kapitalistischen Rückgang ablehnen würde. Das “Neue Deutschland” selbst, berichtete von all diesem mit einer verdächtigen Distanzierung, die für ein klassenbewußtes Medium keinesfalls berechtigt ist. Es ist hier mehr als überflüßig Lenins Erbe und die Gerechtigkeit der Diktatur des –bewußten Teils des-Proletariats zu loben, dazu besteht eine enorme politisch-gerechte Literatur. Unser Fokus steht auf der politischen Szene Deutschlands, seiner Arbeiterklasse und deren Rolle beim bestrebten gesamteuropäischen antikapitalistischen Umsturz. Auf jeden Fall darstellt die DDR für viele von uns ein “geistiges Vaterland”. Nicht wegen einer angeblich fehlerfreien Einführung der sozialistischen Wende, sowieso gibt es nichts tadelloses in dieser Welt. Im Gegenteil, haben wir politisch-organisatorische Unzulänglichkeiten schon seit ihrer Vorgeschichte erwähnt. Wir glauben allerdings, dass die ehrliche Bestrebung antikapitalistischer Elemente des zertrümmerten und geplünderten Landes aus der verrotteten Leiche des NS-Regimes auszubrechen, die Deutsche Produktionskultur mit dem Sozialismus in seinem eigenen Geburtsort in seinerzeit optimaler Weise  kombinierte. Sie ergab ein Lebensniveau, das kein anderes Kulturland ohne erbarmungslose imperialistische Gewalt (entweder militärisch oder wirtschaftlich), bzw. Vernichtung unterdrückten Bevölkerungen erzielt hat, ausgenommen der Schweiz. Zusätzlich, meinen wir dass sie die Korruption erfolgreicher als andere sozialistische Staaten bekämpfte. Fast gleichzeitig mit SYRIZA's reformistischem Untergang, kam auch derjenige der „Linken“ vor. Es bleibt der internationalen Arbeiterbewegung offen, revolutionäre organisatorische Alternativen zu suchen, in Kombination annehmbarer Elemente verschiedener Volksrepubliken zusammen mit direktdemokratischen Prozeduren „von Unten“. Die DDR bleibt weiterhin der einzige Deutsche Staat der Neuzeit, der –trotz aller Zurückhaltungen- von uns als legitimer Vertreter der gesunden Volksteilen Deutschlands anerkannt werden könne. Das Gebilde der imperialistischen Westmächte, die BRD, besitzt vor uns keine Legitimation. SCHÄUBLE'S REGIME IST EIN UNRECHTSTAAT, NICHT DIE DDR!

Μετά τήν ιδεολογική χρεοκοπία “der Linken“, τι ? Λίγες μέρες πρίν τήν 65η ἐπέτειο τῆς  Γερμανικῆς Λαϊκῆς Δημοκρατίας ἐκδηλώθηκε μία ἀνείπωτη ἱεροσυλία. Κατά δημοσιεύματα τῆς “Neues Deutschland”, στελέχη τοῦ ὑποτιθέμενου «ἀριστεροῦ κόμματος» στά πλαίσια μιᾶς ἐκλογικῆς συνεργασίας μέ σοσιαλδημοκρἀτες καί «Πρασίνους» στή Θουριγγία συμφώνησαν νά ἀποκηρύξουν τή ΓΛΔ ὡς «Κράτος Ἀδικίας». Σχεδόν ταυτόχρονα, οἱ λεγόμενοι «Πράσινοι» ἐξαπολύουν μία κατάπτυστη ἐπίθεση κατά τῆς προσωπικότητας τοῦ Β. Ι. Λένιν μέ αἰχμή δόρατος τήν ἀποξήλωση έπιζώντων μνημείων Του στή Γερμανία. Αύτές οἱ ξεδιάντροπες ἐξελιξεις ἐπιφέρουν ἕνα ὁριστικό τέλος σέ ἕνα βαθμιαῖο ἰδεολογικό ἐκφυλισμό πού δυστυχῶς ξεκίνησε τό 1946 μέ τήν ἐνσωμάτωση πολυάριθμων ἀλητήριων Σοσιαλδημοκρατῶν στό Ἑνιαῖο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας. Ὀ ἀδιάκοπα ὑποβὀσκων ὀππορτουνισμός ὅλο αὐτὀ τό διάστημα ὡδήγησε στήν ἀλλοτρίωση μέχρι τῆς σημερινῆς ἐξευτελιστικῆς αὐτοακυρώσεως. Ἡ ἔλλειψη ἰδεολογικῶς καθαρῶν κομμουνιστικῶν κομμάτων στήν Κεντρική Γερμανία –καί ἀλλοῦ- ὑπῆρξε ἕνας συμβιβασμός πού ἐν τινι μέτρῳ απέδωσε βραχυπρόθεσμα ἐπιτυχεῖς σοσιαλιστικές προόδους (ἐν πολλοῖς δυστυχῶς ἐκ τῶν ἄνω)), ἐν τούτοις μακροπρόθεσμα μάζευε «ἄντίθλιψη» γιά μία μελλοντική ἀντεπανάσταση. Ἡ μείζων ἀποτυχία ἔγκειται στήν ἀδυναμία ἐξασφαλίσεως μιᾶς κρίσιμης λαϊκῆς μάζας πού θά απέτρεπε τήν καπιταλιστική ὀπισθοδρόμηση. Ἡ ἴδια ἡ «Neues Deutschland» ἀναφέρεται σέ ὅλα ταῦτα μέ μία ἀποστασιοποίηση ὕποπτη, πού ἐπ’οὐδενί προσήκει σέ ἕνα ταξικά συνειδητοποιημένο ΜΜΕ. Εἶναι κάτι παραπάνω ἀπό περιττό νά ἐξάρουμε ἐδῶ τήν κληρονομία τοῦ Λένιν καί τή δικαίωση τῆς δικτατορίας τοῦ -συνειδητοποιημένου τμήματος τοῦ- προλεταριάτου, γι’αὐτά ὑπάρχει τεράστια πολιτική βιβλιογραφία. Ἡ προσοχή μας στρέφεται στό πολιτικό σκηνικό τῆς Γερμανίας καί στό ρόλο της ἐργατιᾶς της γιά τήν ἐπιδιώξιμη πανευρωπαϊκή ἀντικαπιταλιστική ἀνατροπή. Σέ κάθε περίπτωση ἡ ΓΛΔ ἀποτελεῖ γιά μᾶς μία πηγή ἐμπνεύσεων. Ὄχι ὅτι μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ἕνα ἀλάνθαστο ὑπόδειγμα ἐφαρμογῆς σοσιαλιστικοῦ μετασχηματισμοῦ, ἐξ ἄλλου τίποτε τό ἀλάνθαστο δέν εἶναι ἐφικτό. Οὔτως ἤ ἄλλως ἀναφερθήκαμε πρῶτα- πρῶτα σέ ὀργανωτικά ἑλαττώματα ἥδη ἀπό τήν ἐποχή τῆς προϊστορίας της. Θεωροῦμε ὅμως ὅτι ἡ εἰλικρινής προσπάθεια τῶν ἀντικαπιταλιστικῶν στοιχείων τῆς ρημαγμένης καί λεηλατημένης χώρας νά τήν βγάλουν από τό σάπιο κουφάρι τοῦ ἐθνικοσοσιαλισμοῦ πρός μία ἠθική κάθαρση καί παράλληλα ὑλική ἀνοικοδόμηση, συνδύασε μέ τό βέλτιστο γιά τήν ἐποχή τρόπο τό Γερμανικό παραγωγικό πνεύμα μέ τό σοσιαλισμό μέσα στήν ιδια του τήν κοιτίδα καί παρήγαγε ἕνα βιοτικό ἐπίπεδο, πού καμμία ἄλλη χώρα δέν κατάφερε χωρίς ἀνηλεή ἰμπεριαλιστική ἀποικιοκρατία (ἔνοπλη ἤ μή), γενοκτονίες ὑποτελῶν πληθυσμῶν (ἔνοπλες ἤ μή) κλπ. με ἐξαίρεση τήν Ἑλβετία. Ἀκόμη θεωροῦμε ὅτι ἀντιμετώπισε τήν ἐσωτερική διαφθορά ἀποτελεσματικότερα ἀπό τίς περισσότερες ἄλλες σοσιαλιστικές χῶρες. Σχεδόν ταυτόχρονα μέ τή ρεφορμιστική χρεοκοπία τοῦ ΣυΡιζΑ προέκυψε καί ἡ ἀντίστοιχη “der Linken”. Παραμένει ὰνοικτό τό ζήτημα γιά τό ἀπανταχοῦ ἐργατικό κίνημα νά ἐφαρμόσει βιώσιμες ἐπαναστατικές ὀργανωτικές ἐναλλακτικές λύσεις, συνδυάζοντας τά ὅποια υἱοθετήσιμα στοιχεῖα διαφόρων Λαϊκῶν Δημοκρατιῶν μέ αὐξημένες ἀμεσοδημοκρατικές διεργασίες ἀπό τά κάτω. Η ΓΛΔ παραμένει ἡ μοναδική κρατική ὀντότης ἐπί Γερμανικοῦ ἐδάφους πού θά μποροῦσε –μέ τίς ὅποιες ἐπιφυλάξεις- νά ἀναγνωρισθεῖ ὡς ἐκφραστής τῆς συλλογικότητος τῶν ὑγιῶν Γερμανικῶν λαϊκῶν στρωμάτων. Τό κατασκευασμένο ἰμπεριαλιστικό ἐξάμβλωμα τῆς «Ὁμοσπονδιακῆς Δημοκρατίας» δέν διαθέτει ἐνώπόν μας καμμία νομιμοποίηση καί καμμία ὑπόσταση. ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ SCHÄUBLE ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΑΔΙΚΙΑΣ, ΟΧΙ Η Γ.Λ.Δ!