samedi, mars 01, 2014

Προβληματισμοί γιά τίς ἀντισυστημικές πολιτικές πλατφόρμες

Χθές ἤταν νωρίς, αὔριο θά εἶναι ἀργά. Τώρα εἶναι ἡ ὥρα.
Β.Ι. Λένιν, 1917

Εἰσαγωγή

Πολλά καί ποικίλα ἐξωσυμβατικά πολιτικά σχήματα ἐμφανίζονται μέ πρόγραμμα συμμετοχῆς σέ ἐκλογές κοινοβουλευτικές καί αὐτοδιοικητικές. Ἕνα ἐνδιαφέρον κοινό στοιχεῖο τῶν σχημάτων αὐτῶν εἶναι ὅτι ἀνεξαρτήτως κοινωνικοοικονομικῆς κοσμοθεωρίας των, θέλουν ἐν πολλοῖς νά βασισθοῦν σέ grassroots διεργασίες, αὐξημένο κοινωνικό ἀκτιβισμό, συμμετοχικότητα κ.λπ. Ἀποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας τόν φαῦλο πατρο­παράδοτο τρόπο διακυβερνήσεως ὁλόκληρης τῆς νεοελλαδικῆς ἱστορίας, δηλαδή κάθε 4ετία νά ἐπιλέγεις ἕνα τύραννο πού θά σέ καταδυναστεύσει ἀναπόφευκτα καί θά σέ καταληστεύσει μέ αὐταρχι­σμό, ἀδιαφάνεια, ἁρπακτικότητα καί ἀναξιοκρατία. Πού θά καταστήσει τήν «πολιτεία» φέουδο τῶν χρηματοδοτῶν του. Πού θά ἐξωθήσει τούς πολίτες σέ ἕνα ἀλληλοεξοντωτικό ἀνταγωνισμό δουλικότητος & ὑποταγῆς μεταξύ τους ἔναντι κάποιων ψιχίων.
Κάποια ἐξωσυστημικά ἤ αντισυστημικά σχήματα ἑστιάζουν σέ ἐπί μέρους τομεῖς ἐξειδικευμένα ὅπως περιβᾶλλον, πολιτικές ἐλευθερίες, οἰκονομική αὐτοοργάνωση & χειραφέτηση, ἐνῶ ἄλλα προβάλλουν μία ὁλιστικότερη θεώρηση μέ πιό ἀνεπτυγμένο πολιτικό προγαμματισμό.

Διαρθρωτικά προβλήματα τοῦ πολιτικοῦ συστήματος

Προτοῦ υἱοθετήσομε κάποιο τέτοιο σχῆμα (ἤ καί ὁποιοδήποτε ἄλλο) πρός ψήφιση λόγῳ ἀντισυστημικότητος στίς ἐκλογές πρέπει πρωτίστως νά δοῦμε κάτι ἄλλο: πόσο ἀντισυστη­μικές μποροῦν νά εἶναι οἱ ἐκλογές οἱ ἴδιες ἔτσι ὅπως ἔχουν καταντἠσει? Σέ πλεῖστες ὅσες κρίσιμες κοινοβουλευτικές καμπές τήν τελευταία 3ετία άκούσθηκε ἡ μομφή κατά τῶν ἀριστερῶν βουλευ­τῶν & κομμάτων, ἐπειδή δέν ἐγκατέλειψαν τὀν χρεοκοπημένο κοινοβου­λιακό ἀγῶνα προκειμέ­νου νά ῥιζοσπα­στικοποιήσουν τούς προλετάριους καί τούς ἀγῶνες στό πεδίο. Ὑπό τό πρῖσμα αὐτό τί θά ὠφελοῦσε ἡ άνάλωση καί ἄλλων δυνάμεων σέ ἕνα τόσο διαστρεβλωτικό καί νοθευμέ­νο θεσμικό πλαίσιο? Τά ὅποια ἐλάχιστα ψήγματα πού ἴσως κατόρθωναν νά διαλάθουν στό πορνεῖο τῆς «Βουλῆς», θά ἐνσωματώνονταν μέ διαφόρους τρόπους ἀργότερα ἤ θά παρέμεναν περιθωριακά.
Ἡ ἀπαξία τοῦ σημερινοῦ πολιτικοεπιχειρηματικοῦ πλέγματος δέν μπορεῖ παρά νά ἐκδηλω­θεῖ μέ ἔμπρα­κτο Boycottage του πού πρωτίστως περιλαμβάνει ΠΑΣΑ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΑΥΤΟ. Πρόκειται γιά σύστημα πού δέν μπορεῖ νά ἀνατραπεῖ ἀπό τά μέσα, δηλαδή μέσα ἀπό κοινοβουλευτική ἐπικράτηση ὑπό τούς διαβλητούς ὅρους τούς ὁποίους τό ἴδιο ἔχει θέσει. Πολλάκις ἔχουν μποϋκοταριστεῖ ἀστικές ἐκλογές, ἀκόμη καί ἀπό συμβατικά κομμουνιστικά κόμματα διεθνῶς, δέν εἶναι taboo! Ἡ κυνοβολευτική χούντα θά ἀνατραπεῖ μέσω δράσεως ἐκ τῶν κάτω πού μέσα στίς δικές της δομές δέν μπορεῖ νά ἀναπτυχθεῖ.

Ποιό πρόταγμα(-τα) μπορεῖ νά συσπειρώσει ἐπαρκεῖς μάζες ἀκτιβισμοῦ? Ποιός θά εἶναι ὁ «ἀντιμοναρ­χισμός» τοῦ μέλλοντος?

Πρέπει νά χαραχθεῖ ἡ κόκκινη ἐκείνη γραμμή πού θά εἶναι κατά τό δυνατόν κεντροβα­ρική ὥστε νά συσπειρώνει ἀπό τή σωστή της πλευρά μία κρίσιμη μάζα πόρων (ὡς ἐπί τό πλεῖστο ἀνθρωπί­νων) μέ ἀξιοπρεπεῖς πιθανότητες ἐπαναστατικῆς ἐπιτυχίας, ἤ τοὐλάχιστον πιθανότητες ἀξιοπρεπῶν πληγμάτων στόν ἀντίπαλο. Μία κόκκινη γραμμή χαρακτηριστική καί ἀποτελεσματική ὑπῆρξε κάποτε ὁ ἀντιμοναρ­χισμός, ὁ ὁποῖος κατάφερε γιά δεκαετίες νά συσπειρώσει ἕνα εὑρύτατο φάσμα προοδευτικῶν συμπράξε­ων ὑπέρ ἑνός ἐκσυγχρονισμοῦ τῆς ἀστικῆς -ἔστω- διακυβερνήσεως, ἀπό κομμουνιστές μέχρι φιλοπρόοδους δεξιούς. Ἄν καταλά­βαμε καλά τίς πρόσφατες θέσεις τοῦ Κ.Κ.Ε. (για να πάρουμε ἕνα παράδειγμα) αὐτή ἡ κόκκινη γραμμή καλεῖται νά καταστεῖ ὑπό τίς τρέχουσες συνθῆκες ὁ σοσιαλισμός? Καί μάλιστα κατόπιν προσυμφωνίας χωρίς μεταβατικά ἐνδιάμεσα στάδια? Δυστυχῶς γιά αὐτό τό κόνσεπτ, ἡ φύση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά θέλει νά δεῖ οὐσιαστικές βελτιωτικές ἀλλαγές μέσα στό δικό του προσδόκιμο χρόνο ζωῆς καί ὄχι ἁπλᾶ να περιορίζεται νά βυζαντινο­λογεῖ γιά ἕνα ἰδεατό προτσές ἀντικαπιταλιστικῆς ἀνατροπῆς ἐπιτεύξιμο στό ἀπώτερο μέλλον. Τό ἐρώτημα λοιπόν δέν ἀπαντήθηκε ἱκανοποιητικά: Ποιός θά εἶναι ὁ «ἀντιμοναρ­χισμός» τοῦ ἐγγύς μέλλοντος? Γιά νά τόν ἐντοπίσουμε, πρέπει νά ἐπισημάνουμε πρῶτα καθοριστικά
Στοιχεῖα διαβλητότητος καί στρεβλώσεως τοῦ κρατοῦντος συστήματος
Τά ἀναπτυσσόμενα ἐδῶ χαρακτηριστικά ἀποτελοῦν ἕνα πακέττο ἀπό βαρύτατες θεσμικές ἐκτροπές πού αὐτοτροφοδοτοῦν ἕνα φαῦλο κύκλο ἀναπαραγωγῆς καί έπιδεινώσεως τῆς πολιτικῆς ἐλεεινότητας, διαιωνίζουν δε τὀν σφετερισμό τῶν πολιτικῶν ἀξιωμάτων ἀπό ἄτομα ποταπά καί διαπλεκόμενα. Ἀποτελοῦν στοιχεῖα ἀσυμβίβαστα ὄχι μόνο μέ ἕνα καθεστώς μελλοντικό ἀντικαπιταλιστικό, σοσιαλιστικό κ.λ.π, ἀλλἀ εἶναι ἐξοβελι­στέα ἀκόμη καί ὑπό ἕνα ὑγιέστερο, δικαιότερο, ἀστικοπροοδευτικοῦ προσανατολισμοῦ καθεστώς καί τῶ ὄντι ἔχουν ἀντιμετωπισθεῖ σέ πιό εὐνομούμενες καπιταλιστικές χῶρες, ὅπως π.χ. ἡ Ἑλβετία.
1o.   (καί μακράν βασικότερο): Τό εκλογικό σύστημα: Τό τρέχον εἶναι ἀπόλυτα τερατουργη­ματικό. Ἐνδεικτικά, ἡ Ν.Δ. ἐξέλεξε τόν ἴδιο ἀκριβῶς ἀριθμό βουλευτῶν τό 2012 μέ 20% ὅπως καί τό 2009 μέ 33%. Πλήρης παραλογισμός καί στρέβλωση! Ἀπαιτεῖται ἁπλῆ ἤ σχεδόν ἁπλῆ ἀναλογική μέ ἕνα ἐνδεχόμενο bonus γιά τό πρῶτο κόμμα πού δέν θά ὑπερβαίνει τή διαφορά του ἀπό τό δεύτερο.
2o.   Ὁ διαχωρισμός τῆς ἐκτελεστικῆς ἀπό τή νομοθετική λειτουργία. Πρέπει νά τηρεῖται πλῆρες ἀσυμβίβαστο. Γιά τίς ἐκτελεστικές ἁρμοδιότητες ἀπαιτεῖται πρόσθετο αἱρετό σῶμα ἐν εἴδει γερουσίας (θά τό βλέπαμε 33μελές για τά δεδομένα τῆς χώρας). Οἱ λί­στες ὑποψηφίων γερουσίας ἐξυπακούονται κοινές ἀνά τήν ἐπικράτεια. Καλό εἶναι ἡ ἀριθμητική δύναμη τῶν αἱρετῶν ὀργάνων νά εἶναι μεγάλη, χωρίς ὅμως τίς σημερινές σκανδαλώδεις οἰκονομικές ἀπολαβές πού ἐκτοξεύουν στά ὕψη τό κόστος λειτουργίας των.
3o.  Ἀπαράδεκτος ὁ ἀσφυκτικά πρωθυπουργικοκεντρικός (διάβαζε μαφιοκεντρικός) προσανατολισμός τοῦ συστήματος διακυβερνήσεως, ὅπου μεταξύ ἄλλων ὁ ἐλεγχόμενος ταυτίζεται μέ τόν ἐλέγχοντα σέ ἀπαράδεκτο βαθμό
4o.   Ἠ ἐπαρκῶς συμμετοχική δημοκρατία μέσῳ δημοψηφισμάτων (τοπικῶν καί γενικῶν, ἀναλόγως τῆς ἐμβέλειας τοῦ θέματος). Θά ὑποκύψομε στόν πειρασμό νά περιπτωσιο­λο­γήσομε (ὄχι ἀδικαιολόγητα) φέρνοντας ὡς παράδειγμα κάποια Ἑλβετικά Highlights ἀπό τό δικό μας κύκλο ἐνδιαφερόντων:
*  Τήν ἀποτροπή δαπανηρῶν ἐργολαβιῶν ὑπογείων μετρό στίς Ἑλβετικές πόλεις καί τήν ἀντ’ αὐτῶν πύκνωση τῶν ἐλαφρῶν ἐπιφανειακῶν τράμ & σιδηροδρόμων διά δημοψηφισμάτων
*  Τήν διά δημοψηφισμάτων θεσμοθετημένη χρήση τοῦ σιδηροδρόμου γιά βαρειές διαμετακομιστικές μεταφορές καί ὄχι τήν ἀφειδή ἐξάπλωση ἀντιοικολογικῶν αὐτοκινητοδρόμων καί ἀδειοδότηση φορτηγατζήδων, ὅπως διέπραξε ἡ διεφθαρμένη διοίκηση Σουφλιᾶ & Σία παρ’ἡμῖν.
Ὅλα αὐτά συνιστοῦν -ἐνδεικτικά καί ὄχι ἐξαντλητικά- στοιχεῖα πού πρέπει νά προσυμφωνηθοῦν προκειμένου νά ὑπάρξει ὁποιαδήποτε συμμαχία μέ προοδευτικότερα-ἀντιμνημονιακά στοιχεῖα τοῦ ἀστικοῦ κόσμου.

Στοιχεῖα ἀνένδοτου ἀγῶνα.

Πρέπει νά σφυρηλατηθεῖ ἡ συνείδηση ὅτι ὁ καπιταλισμός εὶναι μίασμα, τά πιό ἀκραῖα νεοφιλελεύθερα στοιχεῖα του εἶναι πολύ πιό βδελυρά καί ἀήθη καθάρματα καί ἀπό τούς Ναζιστές ἐγκληματίες καί πρέπει νά ὑποστοῦν μία μέχρις ἐσχάτων ἀντικαπιταλιστική «τζιχάντ». Ἡ δυναμική ἀποχή από τίς ἑπόμενες ψευδοεκλογές, τό μποϋκοττάρισμα καί σαμποτάρισμά τους νά σηματοδοτήσει τήν ἀπαρχή τῆς πολυπόθητης ἐμφύλιας ταξικῆς συρράξεως, χωρίς τήν ὁποία δέν πρόκειται νά ἐπιτευχθεῖ κάθαρση ἀπό τά δεξιά παράσιτα.
Ἡ ἀκραία πολιτική ἀνυπακοή ὀφείλει νά καλλιεργηθεῖ τροφοδοτοῦσα καί μετεξελισσόμενη ἐξ ἀρχῆς σέ κινηματικά μορφώματα τύπου Ε.Α.Μ. Ἐδῶ πρέπει νά ξεκαθαρίσομε πρωτίστως μέ τόν ἑαυτό μας καί ὕστερα συλλογικά τό ἐπίπεδο ρίσκου πού εἴμαστε διατεθειμένοι νά πάρουμε. Κανένας ἀγῶνας δέν εἶναι προεξοφλημένα νικηφόρος καί χωρίς θύματα. Δέν εἶναι καθόλου ἀπαραίτητο νά ἐπιζήσουμε, δέν θά εἴμαστε οὔτε τά πρῶτα οὔτε τά τελευταῖα θύματα ἐχθροπραξιῶν πολιτικοστρατιωτικῶν. Ἡ πιθανότητα τῆς ὁλοκληρωτικῆς θυσίας γιά τόν εὐγενή στόχο τῆς ἀξιοπρεποῦς ταξικῆς διαβιώσεως θά εἶναι ὑπολογίσιμη.  Ἡ φύση τῆς ἱστορικῆς δυναμικῆς ἔχει καταδείξει χρονικούς κύκλους εἰρήνης & πολέμων, ἐμφύλιων ἤ μη, πού ξεσποῦν ὅταν τό συλλογικό αἴσθημα κοινωνικῆς ἤ φυλετικῆς ἀδικίας ὑπερβεῖ τό ἔνστικτο τῆς αὐτοσυντηρήσεως (μιᾶς αὐτοσυντηρήσεως πού στήν περίπτωσή μας προδιαγράφεται στά ὅρια τοῦ ἐξανδραποδισμοῦ καί τῆς λιμοκτονίας, ὁπότε νά τή βράσουμε!). Οἱ κύκλοι αὐτοί χαρακτηρίζονται ἀπό τήν αὐτοκαταστροφική ἔξαρση τῆς ἀλαζονείας τῶν ἐπικρατούντων (στήν περίπτωσή μας τῶν κατάπτυστων «νικητῶν» τοῦ ψυχροῦ πολέμου) πού παρέχει τὀ μομέντουμ γιά ἄγριο ξεκαθάρισμα λογαριασμῶν.
Μετά τά τελευταῖα στάδια τῆς παγκοσμίου ἱστορίας προβαλλει πλέον ἀδύνατη ἡ συμβίωση καί συλλειτουργία στοιχείων φιλοκαπιταλιστικῶν καί ἀντικαπιταλιστικῶν. Πάσῃ θυσίᾳ αὐτό τό ψυχολογικό παραπέτασμα πρέπει νά ὑλοποιηθεῖ σέ ἕνα «σιδηροῦν» τοιοῦτο μέ πολιτικό ξεκαθάρισμα ἀμφοτέρωθεν καί ἀμοιβαῖες μετακινήσεις ἀντιφρονούντων πληθυσμῶν. Ἡ συγκρότηση τοῦ κόσμου δέν θά εἶναι ποτέ πιά ἡ ἴδια. Ἀπομένει νά ἐκτιμήσουμε τί κομμάτια τῆς ἐπικράτειας, ἀλλά καί συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, μποροῦν νά ἀποσπασθοῦν ἀπό τόν ἔλεγχο τῶν συστημικῶν ἐξουσιαστικῶν δομῶν & νά αὐτονομηθοῦν ειτε νά λειτουργήσουν ἐν μέρει ὑπό μία κυβέρνηση «τοῦ βουνοῦ» («βουνοῦ» τό λέμε συμβολικά, καθ’ὅτι ἡ αἰχμή τοῦ ῥιζοσπαστικοῦ δόρατος θεωροῦμε πῶς βρίσκεται πολλῶ μᾶλλον στίς ἐργατουπόλεις παρά στήν ἐν πολλοῖς ἀντιδραστική καί ὀπισθοδρομική ὕπαιθρο).

Τά κτηνωδέστερα στοιχεῖα τοῦ καπιταλισμοῦ πού πρέπει κατά προτεραιότητα νά χτυπηθοῦν

Εἶναι 2: ὁ τοκισμός καί τά χρηματιστήρια
Αὐτά τά 2 μετατρέπουν τόν καπιταλισμό ἀπό κλοπή σέ ληστεία μετά φόνου. Ἄν ὑποθέσουμε ὅτι ἡ δυναμική διαφόρων ἀντιμνημονιακῶν τάσεων δέν ἐπαρκεῖ γιά ἕνα ἐξ ἀρχῆς full σοσιαλιστικό καθεστώς, ἡ σταδιακή ἀποδόμηση τῶν ἰδιωτικοοικονομικῶν δομῶν πρέπει ἀναμφίβολα νά ξεκινήσει μέ τόν ἐκμηδενισμό τῶν χρηματιστηρίων καί κάθε εἴδους τοκιστι­κῶν ἱδρυμάτων. Ἀπό τό χρῆμα αὐτό καθ’ἑαυτό θά ἀπαιτηθοῦν δεκαετίες γιά νά ἀπαλλαγοῦμε ὥσπου νέες γενεές νά προσαρμοσθοῦν σέ νέα συναλλακτικά μέσα. Ἡ διαστρέβλωση ὅμως τοῦ συσχετισμοῦ τῶν ἀξι­ῶν μέσα άπό τά ἐπιτόκια καί τίς φοῦσκες τῶν μετοχῶν πρωτίστως ἀξιο­ποιεῖται γιά τήν τεχνητή ἀπαξίωση τῆς ἐργατικῆς τάξεως, τό περαιτέρω ἄνοιγμα τῆς ψαλίδας μεταξύ πτωχῶν καί πλουσίων, τή φυσική ἐξόντωση τῶν ἀσθενεστέρων σέ ἕνα «κοινωνικό Ἄουσβιτς». Ἀποτελοῦν τήν βδελυρότερη μορφή αἰσχροκέρδειας. Καί τό χειρότερο, εχει παύσει νά εἶναι ζήτημα προσωπικότητος τοῦ κάθε ἐπιχειρηματία. Ὁ καπιταλισμός εἶναι ἕνας αὐτοτροφοδοτούμενος φαῦλος κύκλος ὁλοένα γιγαντούμενης ἀχρειότητας. Ὅποιος δέν προσαρμόζεται στό ἐπίπεδο τῶν ἀχρειότερων τῆς πιάτσας, ἁπλᾶ δέν ἐπιζεῖ στόν ἀθέμιτο ἀνταγωνισμό (πού δέν εἶναι ἀμιγῶς ἐμπορικός, ἀλλά πολυεπίπεδος).
Δέν εἶναι δυνατόν πληθυσμοί πού γενοκτονοῦνται ἀπό τοκογλύφους χρηματιστές νά ἐπιτρέ­ψουν στίς ἐπικράτειές τους τή λειτουργία τέτοιων τερατουργηματικῶν δομῶν. Ἀλλιῶς δέν ἀξίζει καν τόν κόπο ἡ ὁποιαδήποτε ἐξεγερσιακή διάθεση.
Συμβατικότερες ἰδιωτικοεπιχειρηματικές δραστηριότητες πού βασίζονται σέ πραγματική παραγωγή γιά τήν ἐπίτευξη ἑνός εὔλογου κέρδους μποροῦν νά κοινωνικοποιηθοῦν ἐνδεχομένως σταδιακότερα ἀλλά σταθερά, σέ ἕνα ρεαλιστικό βάθος χρόνου ὅπου θά ἀπορροφῶνται καί οἱ ὅποιοι κραδασμοί τοῦ ὅποιου σοσιαλιστικοῦ μετασχηματισμοῦ.

KPITIKH γιά τή μεθοδολογία καί τά ἐργαλεῖα τοῦ ἐργατικοῦ «κινήματος»

Ὁ παραδοσιακός διαπραγματευτικός συνδικαλισμός ἔχει κλείσει τόν κύκλο του. Ὁσοδήποτε μαχητική καί ἄν μπορέσει νά καταστεῖ ἡ διαπραγμάτευση, οὐδέν νόημα ἔχει ἐνώπιον ἑνός ἀντιπάλου πού ἔχει θέσει ὡς στόχο τόν βίαιο ἐξανδραποδισμό καί ἀποδεκατισμό τῶν λαϊκῶν στρωμάτων μέ ἕνα πισωγύρισμα πίσω ἀπό τά κεκτημένα τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως καί ἀπό τό ἴδιο τό habeas corpus!
Ὡς χαρακτηριστικό δεῖγμα, ὁ ἐγκλωβισμός σέ διεκδικήσεις οἰκονομίστικες, καί μάλιστα ἐκπεφρασμένες σέ νομισματική ῥήτρα τοῦ ἴδιου τοῦ πρός ἀνατροπή κεφαλαιοκρατικοῦ συ­στήματος, κατά ἕνα τρόπο ῥίχνει νερό στό μύλο του. Μᾶς ἐξαναγκάζει στό κυνηγητό ἑνός προϊόντος κάκιστης ποιότητας, ἤτοι τοῦ χρήματος πού τυπώνουν οἱ τράπεζες τοῦ ἐχθροῦ μας. Ἔχει τρόπους ἡ σπεῖρα ὀλιγαρχῶν πού διαφεντεύει τό οἰκονομικό –καί ὄχι μόνο- γίγνεσθαι νά μανιπουλάρει τίς χρηματοκεντρικές διαδικασίες. Ἐκεῖ πού ἕνα ἀπεργιακό κῦμα θά ἀποσπάσει μισθολογικές αὐξήσεις, θά διαμορφωθεῖ τέτοιος τιμάριθμος ἤ ἕνα κούρεμα τῶν καταθέσεων πού θά τίς ἐξανεμίσει. Σέ αὐτό τόν κλεφτοπόλεμο μόνο κλέφτες μποροῦν νά κερδίσουν. Δέν νοεῖται νά παίζεται τό παιγνίδι στό δικό τους γήπεδο. Ἀντί γιά χρῆμα, τό ἐργατικό κίνημα πρέπει νά ἐπιζητεῖ τήν ἀνατροπή τοῦ ἰδιοκτησιακοῦ καθεστῶτος τοῦ πλούτου γιά τή δίκαιη ἀναδιανομή του. ὁτιδήποτε ἄλλο πρόταγμα ἔχει φάει τά ψωμιά του ἀπό τήν ἐποχή ἑνός συμβιβαστικότερου Κεϋνσιανισμοῦ, ἐνῶ ὁ ζόμπι-καπιταλισμός ἔχει ἀποθρασυνθεῖ θανάσιμα.

Νέα ταξικά μορφώματα γιά νεωτεριστικές μορφές πάλης

Ἀφοῦ λοιπόν τά πατροπαράδοτα κομματοστραφή συνδικᾶτα χρεοκόπησαν λόγῳ έγγενοῦς άδυναμίας τους νά άντισταθοῦν άποτελεσματικά στήν έπελθοῦσα λαίλαπα, πρέπει νά ἀναζητηθοῦν ὀργανωτικές μορφές καταλληλότερες γιά τίς άπαιτούμενες άνατροπές. Μεταξύ ἄλλων, οἱ ἐργατικές συλλογικότητες νέας γενεᾶς μέ προσανατολισμό ταξικό-πολιτικό καί οὐδόλως συντεχνιακό θά πρέπει:
*  Νά παρεμβαίνουν δυναμικά καί ἀποφασιστικά στήν ἴδια τήν ἐπιχειρηματική δραστηριότητα, ἀποσπῶντας ἐμπράκτως τμήματα τῆς διαχειρίσεως ἀπό τά ἀφεντικά
*  νά καλύπτουν θεσμικά καί λειτουργικά κενά πού τίς άφοροῦν άνάμεσα στούς πολιτικούς, τούς ἐπαναστατικούς στρατιωτικούς φορεῖς καί ἄλλους συντελεστές τῆς ταξικῆς πάλης
*  νά περικλείουν τό ἔμβρυο τῆς αὐριανῆς ἐργατικῆς αὐτοδιαχειρίσεως πού θά ἀντικαταστήσει βαθμηδὀν ἤ μή τήν ἰδιωτική ἐπιχειρηματικότητα
*  γιά ἕνα μεταβατικό στάδιο, νά έξακολουθήσουν νά άποτελοῦν κάποιο interface μεταξύ τοῦ μεμονωμένου ἐργάτη καί τῆς παντοιομόρφου ἐξουσίας, ὡσότου αὐτή ἀνατραπεῖ
*  νά άναγάγουν τήν έργατική τάξη σέ ὑποκατάστατο τῆς ἐξοβελιστέας ἔννοιας τοῦ φυλετικοῦ ἔθνους καί ὡς ἐκ τούτου σέ πυρῆνα νέων πολιτειακῶν μορφωμάτων
*  νά ἀποτελοῦν βασικό κρῖκο τοῦ οἰκονομικοῦ άντάρτικου μέ άποφασιστική συμβολή στά οἰκονομικά sabotage & boycottage, στήν καλλιέργεια μίας ἐνεργά ἀντισυστημικῆς ἀχρήματης άλληλέγγυας «παραοικονομίας» παρακάμπτουσας τίς ἐπιβεβλημένες καπιταλιστικές διαδικασίες κ.λπ.
*  μέ έξωστρέφεια νά ἀλληλεπιδροῦν μέ τίς λαϊκές πολιτοφυλακές καί τίς λαϊκές ἐπιτροπές γειτονιᾶς πρός τήν κατεύθυνση συμπτύξεως ἑνός συνεκτικοῦ ἱστοῦ-ἀντικαταστάτη τοῦ ὁλοένα ἀποδυναμούμενου ἀστικοῦ κράτους
*  νά καταπολεμοῦν τίς ὅποιες λοῦμπεν ἐκτροπές ἐμφανίζονται μεταξύ τοῦ προλεταριάτου
Συνεπῶς μιλᾶμε γιά ὀργανώσεις πού πλέον παρέχουν κατά 5/6 προβάδισμα στόν πολιτικό ἔναντι τοῦ σωματειακοῦ χαρακτῆρα. Ἐνδεχομένως τύποις θά πρέπει νά νομιμοποιοῦνται ἔναντι τοῦ καθεστῶτος ὡς «σωματεῖα» γιά τό νόμιμο σκέλος τῶν δραστηριοτήτων τους. Ἐν τούτοις στήν πράξη θά ἀποτελοῦν ὑβριδικές ὀντότητες, κάτι μεταξύ σωματείων καί σοβιέτ. Ἡ λειτουργία ἀνοικτῶν Διαρκῶν Γενικῶν Συνελεύσεων μέ ἐλεύθερη συμμετοχή ὁποιωνδήποτε ἐνδιαφερομένων μελῶν θά ἐξασφαλίζει ἐπαρκή ἀντανακλαστικά γιά ὁτιδήποτε προκύψει, ὅπως σέ ἕνα συμβατικό νομικό πρόσωπο.
Ἡ συσπείρωση ἐπίδοξων έπαναστατῶν γύρω ἀπό σκιώδεις δομές ἐμπράκτου ἀμφισβητήσεως τῆς φιλοκαπιταλιστικῆς ἐξουσίας θά ἐπιφέρει τή μετεξέλιξή τους σέ ad hoc «προσωρινή κυβέρνηση βουνοῦ»

Οἱ κινήσεις ἀναλήψεως ἐπιχειρήσεων ἀπό ἐργαζομένους

…(ὑπολείπεται να γραφεῖ το ἐδάφιο)…

Ἡ ὡρίμανση grassroots ῥιζοσπαστισμοῦ τοῦ τύπου «Δέν πληρώνω»

Ἀπό αὐθόρμητη κίνηση αὐτοσυντηρήσεως, ἡ τελειοποίηση κινημάτων αὐτοῦ τοῦ τύπου μπορεῖ νά παραγάγει ὑποσχόμενες συνιστῶσες ἀποκαθηλώσεως τῆς καπιταλιστικῆς οἰκονομίας. Ὁπωσδήποτε φαντάζει ἑλκυστικός ὁ χρηματοοικονομικός στραγγαλισμός τοῦ ληστρικοῦ εἰσπρακτικοῦ συστήματος, ἀλλά αὐτό πρέπει νά πραγματοποιεῖται συντεταγμένα. Δέν πρέπει νά δοθεῖ ἡ στρεβλή εἰκόνα τοῦ πλιάτσικου καί τοῦ αὐθαίρετου παρασιτισμοῦ σέ βάρος τῶν ἀληθινῶν παραγωγῶν προϊόντων & ὑπηρεσιῶν. Καλό εἶναι νά ἐκτυπωθοῦν ἐν εἴδει ἐναλλακτικοῦ νομίσματος ἀμεταβίβαστα παραστατικά ἀναλήψεως χρέους γιά τούς «ἀρνητές» πληρωμῶν, ὥστε ἕνα μελλοντικό δικαιότερο καθεστώς νά τούς παρακρατήσει κάποιο πραγματικά εὔλογο τίμημα ὑπέρ τοῦ δικαιούχου. Τέτοιες κινήσεις ὑποβοηθοῦν καί τήν εὐκταία ἀπαξίωση καί ὑπονόμευση τοῦ ἐπάρατουΕὐρωνομίσματος.

Προβληματισμοί γιά βιώσιμο business planning τοῦ ἀντισυστημικοῦ στρατοπέδου

Τί ἀντιδράσεις καί interactions προβλέπovται ἀπό ὅμoρους, συγγενεῖς, συμπαθοῦντες ἤ συγκλίνοντες χώρους? Πῶς θά ἀλληλεπιδράσουν τό ΚΚΕ, ὁ ΑντΑρΣυΑ, τό ΚΚΕ-Μ.Λ, ἡ Περιεκτική καί ἡ Ἄμεση Δημοκρατία, τό ΕΠαΜ, οἱ ἀντιεξουσιαστικές συλλογικότητες κ.λπ? Ποιοί θά μπορέσουν νά συνεισφέρουν ἐποικοδομητικά σέ ἕνα μεῖγμα πολιτικῆς ἀντικαπιταλιστικῆς συνεργασίας καί ποιοί θά προτιμήσουν νά ἀναλωθοῦν σέ θανάσιμες καί αὐτοκαταστροφικές σεχταριστικές συγκρούσεις? Τί στάση θά τηρήσουν κάποιοι ἀστικοί, πλην ἀντιμνημονιακοί σχηματισμοί (π.χ. Καμμένος)? Θά δεχθοῦν νά παίξουν ἕνα ρόλο ἀνάλογο μέ τοῦ Χριστιανοδημοκρατικοῦ Κόμματος τῆς τ. Γερμανικῆς Λαϊκῆς Δημοκρατίας ἤ θά ὑπονομεύσουν ἀσύστολα τήν ὅποια σοσιαλιστική ἀτζέντα?
Τί ἐξελίξεις πρέπει νά μεθοδευθοῦν γιά μία βιώσιμη ἔξοδο άπό τήν καπιταλιστική οἰκονομία; Ξεκίνημα μέ ἕνα μοντέλο στύλ Τσάβες, μοντέλο ΝΕΠ (Νέας Οἰκονομικῆς Πολιτικῆς τῆς ΕΣΣΔ), ἐναλλακτικά κάτι ἄλλο? Καλό εἶναι νά μήν πρυτανεύουν ἔντονα διχαστικές καί σεχταριστικές ἐμμονές στό εὑρύτερο ἀντικαπιταλιστικό στρατόπεδο, ἀλλά νά παράγεται χωρίς νευρώσεις τό ὅποιο μεῖγμα πολιτικῆς μέ προϋπόθεση νά ὁδηγεῖ σέ ὁλοένα δικαιότερη ἀναδιανομή πλούτου.
Στό διεθνές πεδίο: Τί κινηματικές συμμαχίες θά ἀναπτυχθοῦν σέ συγχρονισμό μέ ἀντίστοιχες ἄλλων Εὐρωπαϊκῶν χωρῶν γιά barrage ἀντιπερισπασμῶν καί γενίκευση τῶν ἀντισυστημικῶν κλυδωνισμῶν? Τί συνεργασίες σέ ἐπίπεδο οἰκονομικῆς, στρατιωτικῆς καί πολιτικῆς ἀλληλοϋποστηρίξεως? Πῶς μποροῦν νά ἀξιοποιηθοῦν ἐλιγμοί πολυεπίπεδοι μέ τήν πρώην Ε.Σ.Σ.Δ, μέ Λαϊκές Δημοκρατίες ὅπως τῆς Κούβας, τῆς Β. Κορέας, τοῦ Βιετνάμ, ἐν τινι μέτρῳ τῆς Κίνας, καθώς καί μέ ἄλλα μή φιλοδυτικά καθεστῶτα καί μορφώματα (σάν τή Βενεζουέλα)? Πῶς θά διαμορφωθεῖ μία ἔστω καί ἑτερόκλητη ἀντιατλαντική- ἀντιδυτική συμμαχία?
Πῶς θά λειτουργήσουμε τήν «ἑπόμενη μέρα», τί δυσκολίες ἤ πισωγυρίσματα ἐπαπειλοῦνται στήν πρώιμη μετακαπιταλιστική περίοδο?
Πολλά θά μπορέσουν νά ἀπαντηθοῦν μέ μία δημιουργική

Ἐπικαιροποίηση τοῦ Λένιν

ὁ ὁποῖος μᾶς ἄφησε ἀξιόλογα δείγματα ἀντικαπιταλιστικῆς πρακτικῆς. Μία μέγιστη ὕβρις πρός τό πνεῦμα τοῦ Λένιν θά ἦταν ἕνα ἀπερίσκεπτο κόπυ-πέηστ τῶν ὑποδείξεών του ἀπό τήν Εὐρώπη τῶν ἀρχῶν τοῦ περασμένου αἰῶνα στή σημερινή πραγματικότητα, ἕνα κόπυ-πέηστ πού ὁ ἴδιος ποτέ δέν ἔκανε. Αὐτό πού πρέπει νά κάνουμε τόν κόπο νά πράξουμε εἶναι νά άξιοποιήσουμε τή μεθοδολογία Του με διεισδυτικό πνεῦμα καί νά ἀνασυντάξουμε τό ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΜΕ, τό ΚΡΑΤΟΣ & ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, τίς ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ὑπό τή μορφή ἑνός «ὁδικοῦ χάρτη». Είδικά ὁ ἀριστερισμός ὡς παιδική ἀσθένεια τοῦ κομμουνισμοῦ θα πρέπει να ἐπανεξετασθεῖ ὑπό το ἑξῆς σκεπτικό: Ἡ πολυετής πορεία ἀνατολικοευρωπαϊκῶν χωρῶν προς το σοσιαλισμό και οἱ μετασοσιαλιστικές ἐξελίξεις ὥς και σήμερα μᾶλλον καταδεικνύουν το ἀνέφικτο τῆς συμβιώσεως δεξιῶν με ἀριστερούς. Ἐνδεχομένως ἐνδείκνυται ἡ ἐπιδίωξη ἑνός νέου «σιδηροῦ παραπετάσματος», αὐτή τη φορά για το γεωγραφικό διαχωρισμό ὄχι ἐθνοτήτων ἀλλά πολιτικοκοινωνικῶν τάσεων, με ἀμοιβαῖες ἐκτοπίσεις τῶν ἔνθεν και ἔνθεν ἀντιφρονούντων. Ἔτσι, ἡ πάλαι ποτέ ἐπικριθεῖσα ἀριστερίστικη διαχωριστική τάση μπορεῖ να ἐπανεξετασθεῖ ὡς προπαρασκευαστική αὐτοῦ τοῦ ἐνδεχομένου «διαζυγίου λόγῳ ἀσυμφωνίας χαρακτήρων». Αὐτή ἴσως εἶναι μία βιώσιμη ἐναλλακτική ἀνάμεσα στη ἀνέφικτα ρομαντική παγκοσμιοποιημένη διαρκή ἐπανάσταση και τη σοσιαλιστική οἰκοδόμηση σε μία μεμονωμένη περιοχή.
Ἀνεξαρτήτως τούτων, σίγουρα ὁ Λένιν θά ἀναγνώριζε ὡς ἀνέφικτο πλέον τό μονοκομματικό πακεττάρισμα τῆς ἐπαναστάσεως καί θά ὑποκαθιστοῦσε τό «κόμμα νέου τύπου» μέ μία «συνομοσπονδία νέου τύπου» πού θά περιλάμβανε ποικιλόμορφες ἀντικαπιταλιστικές συλλογικότητες. Θεωροῦμε πώς παρέχεται μία ἱστορική εὐκαιρία για μία ἀξιοπρεπή μετεξέλιξη Λενινιστικῶν πρακτικῶν ἐκ μέρους τῶν ἐναπομενόντων ἀξιοπρεπῶν Λενινιστικῶν μορφωμάτων –και ἐξακολουθοῦμε να θεωροῦμε ὡς τέτοιο και το Κ.Κ.Ε. ὡς ἐκ τῆς φύσεως θεωρητικῶν τοποθετήσεών του πού το ξεχωρίζουν ἀπό την ὀππορτουνιστική κατρακύλα ἄλλων «ὁμόλογων» του ἀνά την ὑφήλιο-.
Publié par à

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire

Inscription à : Publier les commentaires (Atom)

Τέρμα πιά στίς αυταπάτες

Τέρμα πιά στίς αυταπάτες
Λεφτά στούς τραπεζίτες, βιτριόλι στούς εργάτες

BOYCOTTAGE ENANTIA ΣΤΟ ΝΑΖΙΣΤΟΕΙΔΕΣ ΜΟΡΦΩΜΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ!

BOYCOTTAGE ENANTIA ΣΤΟ ΝΑΖΙΣΤΟΕΙΔΕΣ ΜΟΡΦΩΜΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ!
Ὁ Αντισιωνισμός δεν ειναι αντισημιτισμός. Τό BOYCOTTAGE δέν εἶναι ἀντισημιτισμός, εἶναι ἀντιιμπεριαλισμός! Χιλιάδες Ἰσραηλίτες εἶναι ἀντισιωνιστές.