samedi, décembre 06, 2025
Τάξη - κόμμα(τα) - μετεπαναστατική εργατική διακυβέρνηση
Μπορεῖ νά ὑπάρξει "ἐπαναστατική κυβέρνηση"?
Νομίζομε πώς τό πλησιέστερο πρᾶγμα πού μπορεῖ ῥεαλιστικά νά ὑλοποιηθεῖ πάνω σέ αὐτή τήν κατευθυντήρια γραμμή εἶναι μία "φιλοεπαναστατική διακυβέρνηση". Καί ἐξηγοὐμεθα:Τά προλεταριακά κόμματα καί γενικά οἱ προλεταριακές συλλογικότητες ὀφείλουν νά λειτουργοῦν μέσα ἀπό τήν ἐπαναστατική βάση, δέν μποροῦν νά πατᾶνε ταυτόχρονα στή βάρκα τῆς πολιτικῆς πιέσεως άπό τά κάτω καί στή βάρκα τῆς κυβερνητικῆς διαχειρίσεως. Ἡ διακυβέρνηση εἶναι ἀπό τή φύση της μία ὀππορτουνιστική διαχειριστική δραστηριότητα. Ἄν τό μετακαπιταλιστικό καθεστώς ἀρχίσει νά "τρἐχει" αὐτό τό σόφτγουερ, δέν θά εἶναι αὐτούσια ἡ ἐργατική τάξη αὐτή πού θά "κυβερνήσει". Ἀντιθέτως θά εἶναι οἱ πολιτικές της ὀργανώσεις πού θά ἀποξενωθοῦν ἀπό αὐτή, παράλληλα εὐνουχίζοντάς την ἀπό τά πρωτοπόρα καί δημιουργικότερα στοιχεῖα, μιά καί θά τά ἐγκλωβίσουν σέ κυβερνητικούς θώκους. Τό κομματικά ἐνταγμένο προλεταριάτο θά ρισκάρει τότε νά αὐτοδιαφθείρεται ἡ ἴδια ἡ ἐπαναστατικότης του μέσα στούς ἀντιφατικά διττούς ρόλους τοῦ "κυβερνῶντος" καί τοῦ κυβερνώμενου, τοῦ ἐλέγχοντος καί τοῦ ἐλεγχόμενου.
Αὐτό πού χρειάζεται εἶναι μία ἀέναη "ἐπανάσταση μέσα στήν ἐπανάσταση", καί αύτό ἀπαιτεῖ τό σύνολο τοῦ ῥηξικέλευθου πολιτικοῦ δυναμικοῦ διαρκῶς "στό πεζοδρόμιο" μαζί μέ τήν έργατική βάση, ὄχι σέ ὑπουργικές καρέκλες. Γι΄αὐτό τό κόμμα δέν νοεῖται νά διαπλέκεται μέ τή διακυβέρνηση.
Ἔτσι καταλήγουμε στόν -ἔτσι κι ἀλλιῶς αὐταπόδεικτο- αὐστηρό διαχωρισμό τῶν ἁρμοδιοτήτων, καί αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ ὑπέρβαση πού εἴπαμε παραπάνω. Τά κόμματα ἔξω ἀπό τά ἐκτελεστικά λειτουργήματα! Ἐνῶ στή μπουρζουαζία ἡ διαπλοκή τῶν ἐξουσιῶν μέσα ἀπό τά hubs τῶν κομμάτων στήν τελική ἐνισχύει τό καθεστώς, στό σοσιαλισμό ἀπονευρώνει τόν ἐργατικό ἔλεγχο, καί αὐτό ἀποτελεῖ ἕνα ἀκόμη ποιοτικό στοιχεῖο διαφοροποιήσεως τῶν 2 συστημάτων. Τό θεωροῦμε ἄκρως ἀσυμβίβαστο γενικός γραμματέας κόμματος -πολλῶ μᾶλλον προλεταριακοῦ- νά ταυτοποιεῖται μέ τόν Αρχηγό(!) τοῦ Κράτους(!!!). Ἀς ἀφήσουμε κατά μέρος τό γεγονός ὅτι αὐτό τό ρημάδι τό πόστο τοῦ γενικοῦ γραμματέα τείνει νά ὑπερενισχύεται ἀνεπίτρεπτα ἀπό μερικούς ἀκόμη καί γιά τά ἐνδοκομματικά μέτρα! Συνολικότερα, ἡ σχολή πού ἀνήγαγε τό ἀξίωμα τοῦ γενικοῦ γραμματέα σέ αὐτό πού τό ἀνήγαγε -ὁ νοῶν νοείτω- ἦταν ἐξαιρετικά άτυχής!
Καί ἐδῶ θά ἔρθουμε στή "φιλοεπαναστατική διακυβέρνηση" πού εὐαγγελισθήκαμε προηγουμένως. Αύτή συνίσταται στήν ἀνάθεση τῶν ἐκτελεστικῶν ἁρμοδιοτήτων σέ ἀνακλητούς, ἀναλώσιμους τεχνοκράτες μειωμένης πολιτικῆς ἐμβελείας ἀπό τά σοβιέτ. Ἔτσι τό ἰδεολογικοπολιτικό προφίλ τῶν κομμάτων θά παραμένει ἀλώβητο ἀπό τίς ὅποιες σκοπιμότητες καί σκαμπανεβάσματα τῆς διαχειριστικῆς καθημεριότητας. Τά κόμματα μποροῦν ἀναλόγως τῆς ἀπηχήσεώς τους νά ἐξακολουθήσουν νά ἀσκοῦν τό θεσμικό ἔργο πού τούς ταιριάζει καλύτερα, ἤτοι τό νομοθετικό. Ἕνα εὐπρόσδεκτο νομίζομε στοιχεῖο δυαδικότητος μέσα στήν οἰκοδόμηση τοῦ σοσιαλισμοῦ. Τό ἐκτελεστικό ἔργο μποροῦν τά κόμματα νά τό κριτικάρουν καί νά τό ἐπηρεάζουν ἐμμέσως διά τοῦ κύρους πού θά ἀπολαμβάνουν στίς τάξεις τῶν σοβιέτ.
Ἡ ἐπαναστατικότερη πράξη, ὅπως βεβαίωνε ἡ Ρόζα καί ὁ Λασσάλ, εἶναι νά κατονομάζει κανείς τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους, "aussprechen was ist". Ἡ ἔμφυτη τάση τῆς ἐκτελεστικῆς ἀρχῆς ὅμως εἶναι νά ὡραιοποιεῖ τήν πραγματικότητα, νά ἀποκρύπτει τά προβλήματα καί αὐτό εἶναι ἕνα χαρακτηριστικό τῆς ὀππορτουνιστικῆς της φύσεως. Ἐλάχιστες χαρισματικές προσωπικότητες κατόρθωσαν νά τό ἀποφύγουν καί νά τό ἐξισορροπήσουν αὐτό, σάν τό Λένιν καί τό Φ. Κάστρο, μά δέν μποροῦμε νά δομοῦμε συστήματα πού ἀπαιτοῦν τόσο σπάνιους χαρακτῆρες προκειμένου νά λειτουργήσουν, χρειαζόμαστε περισσότερο fail-safe θεσμούς.

Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire