ΠΕΡΙ "ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ" ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΕΞΑΣΚΗΣΕΩΣ ΤΟΥ
Ἔχει πέσει στό τραπέζι σάν στοιχεῖο ἀποτρεπτικῆς παρεμβάσεως τῶν πιό κραυγαλέα καταστρεπτικῶν πρακτικῶν στή διαχείριση ζωτικῶν κοινωνικῶν ἀγαθῶν (π.χ. ὑγεία, ὕδρευση, συγκοινωνὶες) τό κόνσεπτ
"Εργατικος Ελεγχος" . Σέ αὐτή τή μονολεκτική σχεδόν διατύπωση ἐλλοχεύει τό ἐνδεχόμενο σημαντικῶν παρανοήσεων καί παρερμηνειῶν. Ὁ λόγος εἶναι ἡ ἀνεπάρκεια τῆς καθομιλουμένης, πού χρησιμοποιεῖ τόν ὅρο "Ελεγχος" γιά 2 τελείως διαφορετικές μεταξύ τους ἔννοιες (ἀς μᾶς ἐπιτραποῦν μερικοί ἀγγλισμοί): τήν ἔννοια τοῦ "controlling", τό νά διαφεντεύει κάποιος μιά ἐπιχείρηση, μιά διαδικασία κ.λπ. καί τήν ἔννοια τοῦ "τσεκαρίσματος", ἦτοι τῆς πιστοποιήσεως τοῦ κατά πόσον εἶναι ὀρθό ἤ ἐσφαλμένο τό "'Ελεγχομενο" στοιχεῖο.
Εργατικο Ελεγχο μέ τήν πρώτη ἔννοια σέ ἐπιχειρήσεις ἔχουμε δεῖ, πέρα ἀπό συνθῆκες ἀντικαπιταλιστικῆς ἐξεγέρσεως ἤ ἐμπόλεμης καθεστωτικῆς ῥευστότητος (Ἱσπανικός ἐμφύλιος), καί μέσα στόν καπιταλισμό, λ.χ. στίς μνημονιακές καταστάσεις Ἑλλάδος καί Ἀργεντινῆς ὑπό τό Δ.Ν.Τ, ὅπου ἐργάτες κατέλαβαν παραγωγικές μονάδες έγκαταλελειμμένες ἀπό τά ἀφεντικά καί τίς διαχειρίζονται οἱ ἴδιοι (βλέπε καί περίπτωση ΒΙΟΜΕ Θεσσαλονίκης, (Ὑποσημείωση 1 Ἐργατικές παρεμβάσεiς ἐντοπισμοῦ καί ἀποτροπῆς (αὐτο-)καταστρεπτικῶν πρακτικῶν Μία ὁλιγοήμερη ἐπιβράδυνση τῆς σιδηροδρομικῆς κυκλοφορίας στά 80km/h πού ἐπέβαλαν de facto οἱ σιδηροδρομικοί στόν ἀπόηχο τῆς μετωπικῆς τῶν Τεμπῶν (δέν εἶχε ἐπαναληφθεῖ κάτι τέτοιο στά ἐξ ἴσου σοβαρά πολύνεκρα ἐπί χούντας).
Ἐπιτυχημένες κινήσεις ἀνυπακοῆς καί ἀρνήσεως ἐφαρμογῆς διαλυτικῶν μετασχηματισμῶν τοῦ Ἄδωνι σέ δημόσια νοσοκομεῖα.
Τον τορπιλλισμό "ἀξιολογήσεων" ἐκπαιδευτικῶν ἀπό κάτι παρατρεχάμενα δεξιόμουτρα, ἀκατάλληλα νά ἀξιολογήσουν ἀκόμη καί κλητῆρα συνοικιακοῦ γραφείου κηδειῶν.
Πολυάριθμες Ἐπιτυχημένες παρεμβάσεiς ἁποκαταστάσεως καταργημένων σιδηροδρομικῶν συνδέσεων στήν προμνημονιακή μεταπολιτευτική περίοδο σάν ἁποτέλεσμα ἑντατικῆς συνεργασίας σιδηροδρομικοῦ συνδικαλισμοῦ, φιλοσιδηροδρομικοῦ κινήματος, μαχητικῶν οἰκολόγων καί τοπικῶν κοινωνιῶν (πού βέβαια σαρώθηκαν σχεδόν ἀνεξαιρέτως ἀπό τό ἀντισιδηροδρομικο μνημόνιο Ρέππα μετά τό 2010, τό ὁποῖο βαρύνεται καί μέ τή σύγκρουση τῶν Τεμπῶν).
Ἐπίσης βρίσκουμε στοιχεῖα συγκρίσιμης -καίτοι διαφορετικῆς φυσιογνωμίας- παρέμβασης σέ ἀρνήσεις ἐξυπηρετήσεως ΝΑΤΟικῶν καί Ἱσραηλινῶν μιλιταριστικῶν πρότζεκτ σέ περιπτώσεις κτηνωδῶν πολέμων ἀπό σιδηροδρομικούς, ναυτεργάτες, λιμενεργάτες καί ἄλλους ἐμπλεκόμενους κλάδους (οἰωνεί παθητική ἀντίσταση) Ὑποσημείωση 2
Στό προκείμενο πρόκειται νά ἑστιάσομε στή 2η ὡς ἄνω περίπτωση. Στήν οὑσία μιλᾶμε γιά
μηχανισμούς τῶν ἐργατῶν πού θά ἀποφασίζουν καί θά ἐπιβάλλουν βέτο σέ λειτουργικά `στραβοπατήματα', στά ὁποῖα ὑποπίπτυουν οἱ διοικήσεις.
Αὐτοῦ τοϋ εἴδους οἱ ἐργατικές παρεμβάσεις παρουσιάζουν τό ἐξῆς παράδοξο χαρακτηριστικό: στεροῦνται ἄμεσου οἱκονομίστικου κινήτρου, οὑσιαστικά λειτουργοῦν ἐξορθολογιστικά πρός τή μακροπρόθεσμη προστασία-ἀναβάθμιση τοῦ ἐπιχειρησιακοῦ ἀντικειμένου, πρός ὄφελος τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου. Γιατί γίνεται αὐτό? Διότι οἱ ἐργαζόμενοι εἶναι οἱ πραγματικοί τεχνογνῶστες, διακρίνονται ἀπό τον ἔμφυτο ἐπαγγελματισμό νά ἐπεμβαίνουν ὅταν ἐπαπειλοῦνται όφθαλμοφανεῖς κακοδιαχειρίσεις ἐμπίπτουσες στό γνωστικό τους πεδίο.
Χρειάζεται ὅμως νά δοῦμε καί γιά ποιούς λόγους οἱ πάσης φύσεως ἐργοδοσίες διολισθαίνουν πρός (αὐτο-)καταστρεπτικές κινήσεις ὅπως οἱ ἀναφερόμενες παραπάνω. EINAI XAZOI?
NAI, EINAI ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ KAI XAZOI -ἐν πολλοῖς-, μέσα στό ὅλο πλαίσιο τῆς μισάνθρωπης κερδοσκοπικῆς παρανοιας πού ἑπιβάλλει ἡ ἴδια ἡ συγκρότηση τοῦ ὅλου καπιταλιστικοῦ οἱκοδομήματος. Ἐκτός ἀπό κλεπτοκρατία, ὁ καπιταλισμός ἐμπεριέχει καί θανάσιμες δόσεις ἠλιθιοκρατίας καί ναρκισσοκρατίας. Δέν εἶναι ὅμως αὐτό τό θέμα μας. Πολλές φερόμενες ὡς καταστροφικές πολιτικές καί δράσεις ἐντάσσονται στή συνειδητή καταστροφή -καί (αὐτο)καταστροφή- κεφαλαίου
Αὐτονόητα, τό συμπέρασμα γιά τή διαμόρφωση τῶν ὀργανωτικῶν σχημάτων καί διαδικασιῶν χρειάζεται νά περάσει πολλά στάδια ζυμώσεων καί σέ καμμιά περίπτωση δέν μπορεῖ νά ὰποτελέσει "one man show". Ἡ προεισαγωγή πού ἐπιχειρεῖται διά τοῦ παρόντος δέν καλύπτει οὔτε τό 1% τῶν διαχειριστικῶν λεπτομερειῶν καί θέτει πολύ περισσότερα ζητήματα ἀπό ὅσα ἀπαντᾶ.
Τά "στραβοπατήματα" τῶν ἑργοδοτῶν ξεπετάγονται σέ λίγο-πολύ ἀπροσδόκητες στιγμές καί πάνω σέ ἀπροβλεπτα ἀντικείμενα. Τοῦτο σημαίνει ὅτι:
Καθένα ἁπ`αὐτά χρειάζεται ἕνα διαφορετικό γκρούπ ἐνδιαφερομένων γιά τήν ἐπεξεργασία καί τήν ἀντιμετώπισή του
Οὐδείς γνωρίζει ἐκ τῶν προτέρων πότε θά χρειασθεῖ ἡ προσωπική του συμβολή
Ὡς ἐκ τούτου, προκύπτει τό ἑξῆς δίλημμα:
Μήπως τά ὄργανα ἀντιμετώπισης πρέπει νά σχηματίζονται ἐκ τῶν ἐνόντων ὅποτε ἐκδηλώνονται συγκεκριμένες κρούσεις τῶν ἀφεντικῶν?
Νομίζω πώς ὄχι. Εἶναι σά νά περιμένει κανείς νά ὑποστεῖ ἐπίθεση γιά νά ἱδρύσει στρατό. Χρειάζεται νά δοῦμε ἄν ἐπαρκοῦν οἱ ὑπάρχουσες ἐργατικές συλλογικές δομές γιά νά ὀργανωνουν σέ αὺτές τίς περιπτώσεις ἤ ἄν ἀπαιτεῖται κάτι ξεχωριστό, μιλώντας πάντοτε γιά κλάδους πού μετροῦν τοὐλάχιστον ἑκατοντάδες κεφάλια.
'Ομοιοτητες, διαφορές, ἐπικαλύψεις & συσχετισμοι με ἄλλα ὄργανα ἐργατικῆς δράσεως
Μᾶς ἔρχεται στό νοῦ ὁ ὐπάρχων θεσμός τῶν έπιχειρησιακῶν συμβουλίων ἐργαζομένων Δέν μποροῦν νά προκηρύξουν θεσμικά ἀποδεκτή ἀπεργία ὄταν συγκρούονται μέ τήν ἐργοδοσία. Πρός τοῦτο χρειάζεται νά πείσουν κάποιο σωματεῖο. Έκτός ἄν ἔχουν τή δυνατότητα νά πείσουν ἀρκετό κόσμο γιά αἰφνιδιαστικά "walk-out" ἤ για ἐπιτυχεῖς "ἄγριες ἀπεργίες" κατά παράκαμψη τῶν θεσμοθετημένων διαδικασιῶν.
Ἀπό ἄποψη στατιστικῶν πιθανοτήτων, σπάνια ἀναμένεται νά ἔχουν σύνθεση αἰσθητά ὑγιέστερη ἐκείνης τῶν παραδοσιακῶν σωματείων.
Θά εἶχε οὐχ'ἧττον ἐνδιαφέρον νά ἐξετάζαμε τήν ὑπαγωγή τῶν ἀπεργιακῶν ταμείων
Τά ἴδια τά σωματεῖα παρουσιάζουν κάποια δεοντολογικά conflict μέ τό ἀντικείμενο, καί ἐπί πλέον εἶναι ἀρκετά ἐπίφοβης ἀποτελεσματικότητος γιά νά ἐνσωματώσουν καί ενα τέτοιο ῥόλο
Θά εἶναι μείζων παράλειψη νά μήν ἀναφερθοῦμε παραδειγματικά στά Σοβιέτ Ὑπάρχει τό ἑξῆς πρόβλημα: Τόσο τά σωματεῖα ὅσο καί τά έπιχειρησιακά συμβουλια ἐργαζομένων στελεχοῦνται κατά νόμον ἀποκλειστικά ἀπό οἰκείους ἐργαζομένους. Ὅπως ὅμως θά δοῦμε πρός τό τέλος, ὑφίσταται ἐπιτακτική ἀνάγκη συμμετοχῆς καί ἄλλων κοινωνικῶν έταίρων.
Σέ τοῦτο τό σημεῖο κρίνεται σκόπιμο νά ἀνοιχθεῖ ἠ ἐξῆς συζήτηση: πόση εἶναι Ἡ πρακτική σημασία τοῦ θεσμικοῦ μανδύα, ΕΙΔΙΚΑ ΚΑΙ μέσα στό καθεστώς ἐργοδοτικῆς ἀσυδοσίας πού ἐπέβαλε ἐσχάτως τό Μητσοτακέικο? Καί μάλιστα κατόπιν ῥητῶν ἀπειλητικῶν δηλώσεων ἀπό τόν Κούλη αὐτοπροσώπως καί ἀπό μαντρόσκυλα τύπου Ἄδωνι. Ὑφίσταται νόμιμος τρόπος παρεμποδίσεως τῶν οποιων διαμφισβητούμενων ἀποφάσεων τῶν κάθε λογῆς ἀφεντικῶν? Ἄν ναί, ἀς διαβουλευθοῦμε μέ νομικούς μας καί βλέπομε τά ὑπόλοιπα ἐν καιρῷ. Ἄν ὄχι,
ὁμιλοῦμε γιά μία φύσει ἐξεγερσιακή διαδικασία, μέ ο,τι αὐτό συνεπάγεται.
Λέω λοιπόν πώς οἱ ζητούμενες δράσεις ἐνδεχομένως δέν προσήκει νά καλυφθοῦν ἀπό ἀναγνωρισμένα νομικά πρόσωπα, τῶν ὁποίων τό πλαίσιο καθώρισε σαφῶς -καί μᾶλλον ἀσφυκτικῶς- ἡ νομοθεσία τοῦ κράτους τῆς μπουρζουαζίας. Καί εἱδικά τά σωματεῖα, πού καλῶς ἤ κακῶς τά χρειαζόμαστε καί σάν μία νομιμοφανή βιτρίνα γιά τή διαραγμάτευση μέ τόν ταξικό ἀντίπαλο. Ἑπομένως, μιλᾶμε γιά ὄργανα, πού πρός τά ἔξω μπορεῖ νά εἶναι "ἄτυπα" ἤ "ἑνώσεις προσώπων".
ΒΑΣΙΚΑ ΖΗΤΟΥΜΕΝΑ:
Στοιχειώδης ΜΑΖΙΚΟΤΗΣ. Ἐκεῖ πού ὁ Λένιν μνημονεύει τήν ὀργάνωση ὡς τό μοναδικό ὅπλο τῶν ἐργαζομένων στήν ταξική πάλη, ἐμεῖς θά προσθέταμε καί τή μαζικοτητα. Η μαζικοτητα στήν περίπτωσή μας μεταφράζεται στήν προεξασφάλιση ἑνός κρίσιμου ποσοστοῦ ἐργαζομένων πού δεσμεύεται νά ἐφαρμόσει τίς ὑποδείξεις τῶν ὀργάνων καί δέν θά τά "ἀδειάσει".
Χέρι-χέρι μέ τή μαζικοτητα πηγαίνει ἡ ἀκτιβιστική ἔνταση, ἤγουν ἡ διάθεση ἀρκετοῦ κόσμου νά τραβήξει τή δράση του ἀκόμη καί στούς πιό προχωρημένους στόχους
Μεγάλη συμμετοχικότητα στή λήψη τῶν ἁποφάσεων
Ὄχι κλαδικός κατακερματισμός, σάν αὐτόν πού ταλανίζει πλεῖστα ὅσα συνδικᾶτα
Ἐπ'ούδενί μονοκομματική σύνθεση
Μεγάλη Ἀπήχηση καί κύρος μεταξύ τῶν ἐργαζομένων τῆς θεματικῆς ὁμάδος στήν ὁποία ἀπευθύνεται
Ἁρκετή Ἀπήχηση καί σέ ἄλλα, εὑρύτερα κοινωνικά στρώματα
Συμμαχίες:
Ὁπωσδήποτε σέ κλαδικό καί ὁμοιοεπαγγελματικό ἐπίπεδο
Σέ διακλαδικό ἐπίπεδο
Εἰ δυνατόν σέ πανεργατικό ἐπίπεδο
Μέ κομμάτια τῆς κοινωνίας πού μποροῦν νά ἀσκήσουν πίεση (π.χ. μέσῳ boycottage τῶν στοχευόμενων ἐπιχειρήσεων)
Μέ κινηματικά κομμάτια εὐεπίφορα στόν ἀκτιβισμό καί στόν πάσης φύσεως ἀντικαπιταλισμό
Δέν εἶναι ἀσήμαντο καί τό διεθνιστικό σκέλος. Συντονισμένες ἐνέργειες ταυτόχρονα -ἤ ἔστω σχεδόν ταυτόχρονα- σέ μία ὁμάδα καπιταλιστικῶν χωρῶν θά συνιστοῦσαν ενα ἄκρως ἐνδιαφέρον καί ἐπιθυμητό ἔναυσμα.
Στόν "σκληρό" πυρῆνα τῶν ἐντατικότερα, ἐπιτελικότερα καί διαρκέστερα ἀσχολουμένων μέ τίς δράσεις θά χρειασθεῖ νά διαμορφωθεῖ ἕνα πνεῦμα "στρατεύσεως" καί φούλλ τάιμ ἀφοσιώσεως στό ἀντικείμενο, σάν ἕνα κύτταρο διαρκοῦς προχωρήματος τῆς προεπαναστατικῆς διαδικασίας
Δομικές καί ὀργανωτικές λεπτομέρειες προφανῶς θά ποικίλλουν μεταξύ διαφόρων ἐπαγγελματικῶν χώρων.
ΒΑΣΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Ποιός μπορεῖ/πρέπει νά συμμετέχει στά ἐν λόγῳ ὀργανωτικά σχήματα καί ποιός ὄχι?
Πῶς ἐντάσσεται κάποιος σέ αὐτά?
Τί ὑλικοτεχνικοί πόροι χρειάζεται νά εἶναι προεξασφαλισμένοι πρίν ἀπό κάθε κίνηση? Συνελευσιακοί χῶροι, ἐξοπλισμός κ.λπ.
Πόσος χρόνος προετοιμασίας καί ὡριμάνσεως ἁπαιτεῖται μέχρι τοῦ σημείου νά μποροῦν νά ἐπιβληθοῦν πράγματα στούς ἐργοδότες?
Πῶς καί μέ τί ἐναύσματα μποροῦν νά ξεκινήσουν δράσεις. Μιά ἐνδιαφέρουσα ἰδέα εἶναι νά γίνουν ἐναρκτήρια ``λακτίσματα'' μέ δράσεις ὄχι ἐσωτερικῆς, ἀλλά εὑρύτερης κοινωνικῆς ἐμβέλειας. Γιά παράδειγμα, πρωτοβουλιακά Κλιμάκια Ἀποτροπῆς & Ἄρσεως Κατασχέσεων Έργατικῶν Κατοικιῶν. Ἄν καί εἶναι ἕνα ἀντικείμενο ἔξω ἀπό τούς στενά περιγραφόμενους στόχους τοῦ παρόντος, εἶναι ἕνα ἀντικείμενο ἀρκετά πιασάρικο γιά νά διατηρεῖ τήν ἐγρήγορση καί γιά ἄλλες δράσεις.
Εἶναι δυνατό νά ἔχουμε ἐπιτυχημένο κροῦσμα ἐφαρμογῆς ἐργατικοῦ ἐλέγχου σέ ἐπαγγελματικό χῶρο κυριαρχούμενο ἀπό συντηρητικά στοιχεῖα?
Λεπτομερέστεροι ὁργανωτικοί, στρατηγικοί καί ἐπιχειρησιακοί συλλογισμοί γιά τά παραπάνω τεθέντα ΒΑΣΙΚΑ ΖΗΤΟΥΜΕΝΑ
Τό συλλογικό ὄργανο ὀφείλει μεταξύ ἄλλων:
Νά πληροφορεῖται ὄσο τό δυνατόν πληρέστερα ὁτιδήποτε -μπορεῖ νά- τό ἀφορᾶ
Νά συζητεῖ ὄσο τό δυνατόν πλατύτερα τίς προτάσεις δράσεως
Νά ἀποφασίζει ὄσο τό δυνατόν ἀμεσοδημοκρατικα γιά τίς δράσεις καί τίς κατανομές καθηκόντων
Νά ἐνημερώνει τόν καθένα/καθεμία γιά τό ρόλο του/της μέσα στό σχέδιο δράσεως
Νά συντονίζει τίς δράσεις στό πεδίο
Νά προσπαθεῖ νά προβλέπει κινήσεις τῶν ἀντιπάλων ὥστε νά ἔχει ψυχολογική καί ἐπιχειρησιακή ἑτοιμότητα γιά διάφορα πιθανά σενάρια
Νά ὑλοποιεῖ κατά τίς περιστάσεις "λευκές" ἤ "γκρίζες" ἀπεργιες - ἀποχές
Ἐνδεχομένως νά διαχειρίζεται τά ἀπεργιακά ταμεῖα Μία ὁμάδα ἀπό τά ΖΗΤΟΥΜΕΝΑ σέ προηγούμενα ἐδάφια, καί συγκεκριμένα οἱ ἀπαραίτητες ἀπηχήσεις καί συμμετοχικότητες παραπέμπουν σέ μία σημαντική ἀνάπτυξη τοῦ ἐπικοινωνιακοῦ καί τηλεπικοινωνιακοῦ σκέλους
Πρόσβαση σέ ἐνημερωτικές ἀναφορές ἀναλόγως τοῦ ἐπιπέδου διαβαθμίσεως ἑκάστου χρήστη
Διαδικασίες διαβουλεύσεων, (τηλε)συνελεύσεων καί (τηλε)ψηφοφοριῶν, ἀναλόγως τοῦ δικαιώματος συμμετοχῆς ἑκάστου χρήστη
Πρωτόκολλα ἐξειδικευμένης διανομῆς ἐπιχειρησιακῶν ὁδηγιῶν καθ'ὁμάδα ἀποδεκτῶν
Διάφορα Πρωτόκολλα ἐπικοινωνιας πρός τά ἔξω (τύπος - δημόσιες σχέσεις - προπαγάνδα κ.τ.λ.)
Ἀλληλένδετα μέ τό προηγούμενο διαφαίνεται ἡ ἀνάγκη ψηφιακῶν βοηθημάτων διαχειρίσεως ὑλικοτεχνικῶν πόρων
Ὅλα τά παραπάνω συνεπάγονται μία ἀποτελεσματική γραμματεία Τελευταῖο καί πιό σημαντικό ἀφήνω τό εὔλογο ἐρώτημα: ΠΟΙΟΣ ΔΙΑΟΛΟ ΘΑ ΤΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ καί δή ὑπό τό τρέχον βάρβαρο καθεστώς ἐξοντωτικῆς ἐργασιακῆς ἐντατικοποιήσεως? Ὅπως ἀνακύπτουν οἱ ἑπιτελικοί ρόλοι ἀπό ὅλα τά παραπάνω, εἶναι δυσχερέστατο γιά τόν μέσο ἑργαζόμενο μέ οἰκογενειακές ἤ παρεμφερεῖς ὑποχρεώσεις νά συνεισφέρει ὑπολογίσιμο ἀριθμό ἀνθρωποωρῶν, πολλῷ μᾶλλον τά συμπτύγματα ἐλευθέρου χρόνου πού ἀπαιτοῦνται σέ κρίσιμες φάσεις.
Γιά ἀμειβόμενα στελέχη νομίζω δέν ὑπάρχουν δυνατότητες, καί ἐπί πλέον δημιουργοῦνται διάφοροι κίνδυνοι. Ῥητή ἐξαίρεση -φαίνεται σκόπιμο νά- ἀποτελοῦν κάποιοι νομικοί μέ πάγια ἀντιμισθία γιά εὐνόητους λόγους.
Ἀναμφίβολα θά βρεθοῦν καί λίγοι ἐν ἐνεργείᾳ ἐργαζόμενοι μέ μειωμένες ὑποχρεώσεις καί δυνατότητες αὑξημένης παροχῆς ἐθελοντικῆς ἐργασίας, προφανῶς ἥδη ἔντονα συνδικαλιζόμενοι, ἀλλά καί μερίδα ἐκλεγμένων συνδικαλιστῶν πρόθυμων νά ἀξιοποιήσουν συνδικαλιστικές ἀπαλλαγές γιά τό ὑπό συζήτηση ἀντικείμενο. Αὐτοί θά ἀποτελοῦν ὲνα ἀπαραίτητο -καί ἀπό θεσμική ἄποψη- πυρῆνα, ὅμως δέν θά ἐπαρκοῦν ἀριθμητικά.
Συνταξιούχους:
ἔχουν περατώσει τίς βιοποριστικές καί οἰκογενειακές των ὑποχρεώσεις
εἶναι ἄτρωτοι σέ ἐργοδοτικούς ἐκβιασμούς σχετικούς μέ τή σταδιοδρομία των
ἔχουν τεράστια γνώση προσώπων & πραγμάτων τῶν χώρων στούς ὁποίους ἐργάσθηκαν
εἶναι ἐπιβεβαιωμένης ἀγωνιστικῆς ἠθικῆς (ἐφ'ὅσον τυγχάνουν τῆς ἔξωθεν καλῆς μαρτυρίας) ἐπί σειρά ἐτῶν καί ἑπομένως ὄχι εὐεπίφοροι σέ ξεπουλήματα
Φοιτητές/τριες Επόμενο βῆμα
Ἡ συλλογική ἑπεξεργασία ἑνός διεξοδικοῦ μανοφέστου, τό ὁποῖο θά:
Άνασκοπεῖ τήν κατάσταση τῶν καταπιεζομένων τάξεων στά πλαίσια τῶν εὑρύτερων ἐσωτερικῶν καί παγκοσμίων ἐξελίξεων
Τεκμηριώνει τήν ἀναγκαιότητα τῶν συλλογικοτήτων ἐργατικῆς παρεμβάσεως καί ἐλέγχου
Προτείνει ὁργανωτικές λεπτομέρειες γιά τό πλῆθος τῶν πρακτικῶν ζητημάτων πού ἀναδύονται
Προτρέπει σέ ἱδρυτικές διαδικασίες ἀνά ἐργασιακό κλάδο / χῶρο
Ἀντί Επιλογου
Ὡς φιλοεπαναστατικές δυνάμεις, δέν μπορεῖ παρά νά διατηροῦμε συνεχῶς στήν πυξίδα μας, ἀνεξαρτήτως τῶν ὅποιων σκαμπανεβασμάτων ἤ καί πισωγυρισμάτων τόν στρατηγικό στόχο τῆς ταξικῆς ἀνατροπῆς. Ἡ παράλληλη ζύμωση τῶν πρωτοβουλιῶν ἐργατικῆς παρεμβάσεως πού συζητᾶμε ἐδῶ σάν πρωτόλεια κύτταρα ἐπαναστατικῶν ἐξελίξεων εἶναι κάτι αὐτονόητο.
Ὑποσημείωση 1: Προφανῶς αὺτοῦ τοῦ εἴδους οἰ ἐργατικοί ἔλεγχοι δέν συνιστοῦν "σοσιαλιστικούς μετασχηματισμούς", μιά καί οἱ ἐν λόγω αὐτοδιαχειριζόμενες μονάδες λειτουργοῦν σέ καθεστώς καπιταλιστικῆς ἀγορᾶς, μέ τούς ἐργάτες στό διττό ρόλο μετόχων & παραγωγῶν. Τό αὐτό ἰσχύει καί γιά ἐπιχειρήσεις ἐξ ἀρχῆς ἱδρυόμενες ἀπό τούς ἐργαζομένους τους, ὡς "λαϊκῆς βάσεως".
Ὑποσημείωση 2: Αὐτά σταχυολογοῦνται ὄχι γιά νά ἐκφοβίσουν τούς ἐργαζομένους, ἀλλά γιά νά καταδείξουν τήν αὐξανόμενη κτηνωδία τοῦ ταξικοῦ ἐχθροῦ καί νά τούς ὁπλίσουν/προετοιμάσουν κατάλληλα καί ποικιλότροπα μέ ταξική ἀποφασιστικότητα. Ἐξ ἄλλου οἱ ἀπολύσεις, εἰδικά σέ πόστα ὑψηλῆς ἐξειδικεύσεως, εὐνουχίζουν δυσεπανόρθωτα καί τίς ἴδιες τίς ἐπιχειρήσεις.
Articles
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire