Σκέψεις γιά τά τεκταινόμενα τῆς Κούβας

Δέν εἶμαι εἰδικός "Κουβανολόγος", οὔτε κἄν θεωρῶ τόν ἑαυτό μου πολιτικό ἀναλυτή ἄξιο οἱουδήποτε τίτλου. Ὡς εὐαισθητοποιημένος ἁπλός ἐργάτης ἐπιζητῶ καλοπροαίρετο διάλογο μέ ὅλους τούς ἐνδιαφερόμενους γιά τήν ὑπόθεση τοῦ παγκόσμιου σοσιαλισμοῦ, ὁπότε ὅσα προχειρογραμμένα ἀκολουθοῦν εἶναι συζητήσιμα στά πλαίσια μιᾶς διαλεκτικῆς προσεγγίσεως. Θίγω ἐπιλεκτικά ἐλάχιστες πτυχές τοῦ ζητήματος, γιά νά ὑπάρχουν κάποιες στοιχειώδεις βάσεις περαιτέρω συζητήσεως καθώς τά πράγματα ἐξελίσσονται.

Καθώς πλησιάζομε στήν τιμημένη ἐπέτειο τῆς 26ης Ἰουλίου (τί σύμπτωση!), τεκταινόμενα τῆς τρέχουσας ἐπικαιρότητος γιά τήν Κούβα ἀναδεικνύουν ἕνα ἀκανθῶδες ζήτημα γιά τό παγκόσμιο ἀντικαπιταλιστικό κίνημα. Οἱ διαμαρτυρίες εἶναι μία ἐπίδοξη νέα "Κρονστάνδη" (AN XPEIAZETAI μία νέα "Κρονστάνδη", ἤ ἄν χρειαζόταν καί ἡ παλιά)? Εἶναι μία ἀντεπανάσταση? Εἶναι μία κινητοποίηση τύπου ¨κατσαρόλας¨ ὅπως ἐκείνη πού κατέληξε στό πραξικόπημα Πινοτσέτ? Εἶναι μία εἰλικρινής προσπάθεια σοσιαλιστικοῦ προχωρήματος καί ἐξυγιάνσεως κάποιων κακῶς κειμένων? Ὑπάρχει κάποια σοῦπερ-μπολσεβίκικη αὐθεντία γιά νά νουθετήσει ἐκ τοῦ μακρόθεν τούς Κουβανούς ἐργάτες γιά ἕνα ἐξ ἀριστερῶν τελέσφορο ἀντικυβερνητικό ἀκτιβισμό? Ἄν ναί, πρέπει νά τό δηλώσει εὐθαρσῶς καί νά ἀναλάβει ἐξ ἴσου εὐθαρσῶς τίς εὐθῦνες τοῦ ὅποιου ἀποτελέσματος. Καί ἐπί πλέον, γιατί χρειάζεται ἕνας τέτοιος ἀκτιβισμός? Εἶναι ἐν ἐξελίξει κάποια ὑπονομευτική προσπάθεια "ἀπό τά πάνω" μέ στόχο μία δεξιά διολίσθηση? Καί ποιοί μποροῦν νά θεωρηθοῦν ὡς σύμμαχοι σέ ἕνα τέτοιο ἀκτιβισμό?

Στίς κυβερνητικές πολιτικές τῆς Κούβας ἀσκοῦνται ἐδῶ καί πολύ καιρό κριτικές ὄχι ἀτεκμηρίωτες ἀπό μεγάλο κομμάτι τοῦ Μαρξικοῦ χώρου, περιλαμβανομένου τοῦ Κ.Κ.Ε, τοῦ Σ.Ε.Κ. καί ἄλλων. Ὑπάρχει βάση σέ αὐτές τίς κριτικές, Ἀπό τήν ἄλλη μεριά ὅμως "ὅσα ξέρει ὁ νοικοκύρης δέν τά ξέρει ὁ κόσμος ὅλος". Κριτικές πού ἔχουν θεωρητική βασιμότητα ἔχουν ἀσκηθεῖ σέ διάφορες φάσεις τῶν προσπαθειῶν σοσιαλιστικῆς οἰκοδομήσεως ὑπό ἀντιξοότατες συνθῆκες, στή συνθήκη τοῦ Brest-Litowsk, στή Ν.Ε.Π. κ.λπ. Τό θέμα εἶναι ποιό εἶναι τό βέλτιστο πρακτικῶς ἐπιτεύξιμο. Τά ὅρια μεταξύ ρεαλισμοῦ καί ὀππορτουνισμοῦ μπορεῖ νά εἶναι πολλές φορές δυσδιάκριτα, ἀβέβαια καί κάποιες φορές νά κριθοῦν ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς καί ἐκ τοῦ τελικοῦ ἀποτελέσματος. Ρίσκα ὑπάρχουν τεράστια μέσα σέ ἕνα τόσο δυσμενές διεθνές περιβᾶλλον. Δύσκολο τό θέμα...

Ἀς μήν βιαζόμαστε νά παραβιάζομε ἀνοικτές πόρτες. τό ἔχει παραδεχτεῖ ζῶντος τοῦ Φ. Κάστρο καί ὁ ἴδιος ὁ πρώην πρεσβευτής τῆς Κούβας στήν Ἀθήνα Osvaldo Cobacho Martinez: "`Η Κούβα εἶναι μία χώρα πού ἀγωνίζεται νά φθάσει στό σοσιαλισμό, δέν εἶναι μία χώρα πού ἔχει φθάσει στό σοσιαλισμό".

`Η πρακτική οὐσία τοῦ ζητήματος

Παραδεδεγμένα, στήν Κούβα ὑπάρχει χονδρό πρόβλημα ὑλικῶν πόρων λόγῳ τοῦ μισητοῦ 60ετοῦς embargo τῶν γενοκτόνων ἰμπεριαλιστῶν. Τούτου δοθέντος, γίνεται ἡ βέλτιστη καί δικαιότερη δυνατή διαχείριση τῶν πενιχρῶν διαθεσίμων πόρων? Καί εἰδικότερα τίθενται ἐρωτήματα ὅπως:

`Υπάρχει πλάνο διατροφικῆς ἐπαρκείας?

`Υπάρχουν κρούσματα διαφθορᾶς καί πλουτισμοῦ? Ἄν ναί, σέ τί ἔκταση ἔχουν ἐξαρθρωθεῖ? `Υπάρχουν κυκλώματα προστασίας τῆς διαφθορᾶς?

`Υπάρχει μαυραγοριτισμός? Ἄν ναί, σέ τί βαθμό κυμαίνεται? Ἐμπλέκονται σέ αὐτόν ὑποτιθέμενοι σοσιαλιστές ὁποιασδήποτε τάσης ἤ ἱεραρχικοῦ ἐπιπέδου?

Ἄν συντρέχουν δεξιές ἤ καθ'οἱονδήποτε τρόπο ἀντεπαναστατικές τάσεις καί συμπεριφορές μέσα στό σύστημα διακυβερνήσεως τῆς χώρας, ἡ ἐργατική πρωτοπορεία ἔχει δόκιμους τρόπους νά τίς ἀντιμετωπίσει. Δέν ἔχει νόημα νά συζητᾶμε περισσότερες περιπτωσιολογίες καί σεναριολογίες πάνω σέ αὐτό χωρίς νά ἔχουμε συγκεκριμένη λεπτομερή πληροφόρηση.

Λευκή ἐπιταγή δέν μπορεῖ νά δοθεῖ σέ κανέναν καί σέ καμμία κυβέρνηση, ὅσο σοσιαλιστική καί ἄν δηλώνει. Προδοσίες ἀπό τά πάνω ἔχουν διαπραχθεῖ πολλές στήν ἱστορία καί δέν ἀποκλείεται νά ἐμφανιστεῖ καί κανένας Κουβανός Γιέλτσιν!. Δέν μποροῦμε νά ἀρκεστοῦμε σέ ἐπαφές μέ τήν ὅποια ἐκτελεστική ἐξουσία ὁποιασδήποτε χώρας, σοσιαλίζουσας ἤ μή. Ἀπαιτεῖται αὐξημένη ἐπικοινωνία, ἀξιόπιστο δίκτυο ἐπικοινωνίας μέ τή βάση. Σάν "βάση", ἐννοοῦμε πολιτικά ἐνεργούς ντόπιους ἀντικαπιταλιστές ἐργάτες τῆς προλεταριακῆς πρωτοπορείας, μέ αὐξημένο βαθμό συνειδητοποιήσεως. Ἀνθρώπους πού μποροῦν νά ξεχωρίσουν ποιός Κουβανός κριτικάρει ἀπό εἰλικρινή ἀντικαπιταλιστική σκοπιά καί ποιός εἶναι ἀντικομμουνιστικό ἀπόβρασμα.

Τό 1989-91 στήν Ἀνατ. Εὐρώπη κινητοποιήθηκαν καί ὑγιή ἀντικαπιταλιστικά στοιχεῖα, πού ὅμως παραγκωνίστηκαν τελείως ἄδοξα, χωρίς μία τουφεκιά, καί τό ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ καταστροφή καί ὁ μεσαίωνας πού βιώνουμε σήμερα. Τά παθήματα, μαθήματα.

Εκ πρώτης ὄψεως καί μέχρις ἀποδείξεως τοῦ ἐναντίου, σε αὐτή τή φάση ὅποιος πυροβολεῖ τήν Κουβανική κυβέρνηση φαίνεται ὅτι ἀνοίγει Κερκόπορτα στόν ἰμπεριαλισμό καί ὡς ἐκ τούτου πρέπει νά πυροβολεῖται ἀντίστοιχα. Μέ τούς ὑπόλοιπους stakeholders μπορεῖ νά γίνει συζήτηση στή βάση μιᾶς περαιτέρω σοσιαλιστικῆς ῥιζοσπαστικοποιήσεως καί προχωρήματος.