Μπρός φωτιά καί πίσω φράχτης!
Ἐμπρηστής №1: Ἡ "ἐπιχειρηματικότης"
Ἡ ἰδιοκτησία σκοτώνει ΚΑΙ τά παιδιά της
Πάντοτε μέ κέντριζε ἡ ἰδέα ὅτι ἡ ἰδιοκτησία εἶναι κλοπή. Πέρα ἀπό τήν κλασσική περίπτωση τῆς ἀτομικῆς ἰδιοκτησίας στά μέσα μαζικῆς παραγωγῆς, σάν τίς 2 πιό ἀποκρουστικές μορφές ἰδιοκτησίας θεωροῦσα:
- Τήν "πνευματική ἰδιοκτησία"
- Τήν "ἰδιοκτησία" γῆς
Ὁμολογουμένως, μεταξύ τῶν 2, ποτέ δέν κατόρθωσα νά ἀποφανθῶ ποιά εῖναι ἡ ἀποκρουστικότερη. Ἡ μέν "ἰδιοκτησία" γῆς στραγγαλίζει κατάφωρα τήν ἐλευθερία κινήσεως τῶν ἀνθρώπων (καί ὄχι μόνο). Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἡ "πνευματική ἰδιοκτησία" περιορίζει ὄχι μόνο τήν πρόσβαση σέ κάποια ἄυλα, πνευματικά δημιουργήματα τῶν "δικαιούχων" της, ἀλλά φτάνει στό σημεῖο νά ἀφαιρεῖ ἀναρίθμητες ζωές, χαρακτηριστικά μέσω τῶν πατεντῶν τῶν φαρμακοβιομηχάνων.
Νά συμπληρώσουμε πώς ἡ "πνευματική ἰδιοκτησία" δέν χρησιμοποιεῖται μονάχα θετικά, προκειμένου νά διατεθοῦν -ἔστω κερδοσκοπικά- κάποια ἀγαθά, ἀλλά πολλάκις ἀρνητικά, προκειμένου οἱ ἐνδιαφερόμενοι νά ἀποστερηθοῦν πνευματικῶν δημιουργημάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ἡ ἑξαγορά καί στή συνέχεια ἡ ἀποδόμηση ἤ ὁλοσχερής κατάργηση ὁλόκληρων διαδικτυακῶν ὑπηρεσιῶν ἀπό τούς κολοσσούς τῆς χειραγωγήσεως τοῦ Ἴντερνετ.
Χωρίς νά ἔχω μία συστηματική καταγραφή, παρά μόνο μία συγκεχυμένη ἐντύπωση γιά τό προφίλ καί τό στάτους τῶν θυμάτων, είκάζω ὅτι στήν πλειοψηφία τους ἀνήκουν σέ αὐτή ἀκριβῶς τήν παρηκμασμένη μεσαία τάξη. Δέν νομίζω νά ἦσαν ἐξαθλιωμένοι προλετάριοι, σάν αὐτούς πού θά καίγονταν π.χ. σέ μία πυρκαϊά σέ "φαβέλλες", ἀπό τήν ἄποψη ὅτι οι τελευταῖοι στεροῦνται ἀκόμη καί τῆς προσπελάσεως καί τῆς ἀναψυχῆς στίς πυρόπληκτες πρόσφατα περιοχές. Καί φυσικά δέν μπορεῖ νά ἐθίγησαν μεγαλοαστοί-μεγιστάνες μέ σπίτια στίς Ἑλβετίες, στά Λονδῖνα καί πρόσβαση σέ ἑξωτικά θέρετρα πολυτελείας.
Γιά πολλοστή φορά θά ἀπευθυνθοῦμε σέ αὐτή τήν παρηκμασμένη μεσαία τάξη. Θά πρέπει ὅσο τό δυνατόν περισσότεροι ἀπό τούς κόλπους της νά δοῦν ψύχραιμα ὅτι ἀρχίζουν νά ἔχουν πολύ λιγότερα πράγματα νά χάσουν, πέρα ἀπό τίς παντοιόμορφες ἀλυσσίδες τους. Εἶναι καιρός νά ἐνστερνισθοῦν τή διδαχή ὅτι μία κοινωνία ὀργανωμένη σέ σοσιαλιστική βάση ἔχει πολύ περισσότερα νά προσφέρει, καί ὅτι μία προλεταριοστραφής ἐπανάσταση εἶναι τό μοναδικό ρεαλιστικό μέσο γιά τήν πραγμάτωσή της. Ἡ συστράτευσή τους μέ τίς ἀντικαπιταλιστικές δυνάμεις εἶναι περισσότερο ἐπιτακτική ἀπό ποτέ ἄλλοτε, μετά τό τέλος τοῦ ψυχροῦ πολέμου.
Articles
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire