Σκόρπιοι προβληματισμοί για τις κοινωνικοπολιτικες εξελιξειςTI NA KAMOME?

Πάνω στήν 20ετία ἀπό τήν ἐπαίσχυντη ὑπονόμευση καί ἀνατροπή  τοῦ -πρωτόλειου ἔστω καί ἀτελοῦς-ἐκείνου σοσιαλιστικοῦ ἤ σοσιαλίζοντος πολιτικοῦ συστήματος πού ἐπικρατοῦσε στήν Ἀνατολική Εὐρώπη, ὁ ἀποθνήσκων καπιταλισμός ἀπειλεῖ μέ τούς ἀδηφάγους ἐπιθανάτιους σπασμούς του τόσο στοιχειώδη ἀνθρώπινα ἐπιτεύγματα, πού διακυβεύεται ἡ ἴδια ἡ φυσιογνωμία τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς ἐξελικτικῆς πορείας του. Ὁ σοσιαλισμός πολεμήθηκε λυσσαλέα διότι ὑπῆρξε τό πρῶτο κίνημα πού ἔθεσε ὑπό αἵρεση τό ἰδιοκτησιακό καθεστώς τῶν μέσων παραγωγῆς καί τό μηχανισμό διανομῆς τοῦ παραγομένου πλούτου. Τώρα πού ὁ ταξικός ἐχθρός θεωρεῖ πώς ξεμπέρδεψε μέ τό "ἀντίπαλον δέος" τῆς ΕΣΣΔ ἔχει ξεσαλώσει στή λεηλασία καί τῶν τελευταίων ὑπολειμμάτων κοινωνικῶν κεκτημένων, ὅπως βιώνουμε μέ ἀγριότητα στίς ἡμέρες μας, ἀλλά αὐτή ἀκριβῶς ἡ αὐτοκαταστροφική ἀλαζονεία καί πλεονεξία θά καταστεῖ ὁ τάφος του. Τό τελευταῖο στήριγμά του, ἡ μικρομεσοαστική τάξη συμπιέσθηκε μέχρι προλεταριοποιήσεως.
Ἡ φυσιολογική ἐξέλιξη τῆς κοινωνικῆς ὀργανώσεως ἀπό φεουδαρχική πρός καπιταλιστική -> σοσιαλιστική -> κομμουνιστική -> ἀναρχιστική ἀνακόπηκε βίαια ἀπό μία διεθνή συμμορία ποταπῶν ἁρπάγων μέ τό κατάπτυστο κίνητρο τῆς ἐνθυλακώσεως ὑπερβολικοῦ πλούτου γιά τό προσδοκώμενο διάστημα τῆς ἄθλιας ζωῆς τους καί ἀδιαφορῶντας γιά τίς βαρειές κοινωνικοπολιτικές καί περιβαλλοντικές συνέπειες σέ βάθος χρόνου. Στήν οὐσία πρόκειται γιά κλέφτες τοῦ μέλλοντος καί τῶν ἴδιων τῶν παιδιῶν τους.

MAD MAX H KARL MARX ??

Στήν προσπάθεια γιά ἐπικράτηση, ἡ ἀντίδραση διέγειρε κατά καιρούς τίς πιό σκοταδιστικές ἀνθρώπινες διαστροφές ὅπως τό ναζισμό, τή θεοκρατία (Χριστιανική καί Ἰσλαμική), τό ρατσισμό, οἱ ὁποῖες μή ὄντας ἐλέγξιμες, στό τέλος προκαλοῦν φθορές καί στούς ἴδιους τούς ὑποκινητές τους. Ὅμως ἡ αὐτοκαταστροφική κοντοφθαλμία τῶν καπιταλιστῶν τούς ὁδηγεῖ στό "Γαῖα πυρί μιχθήτω" μέ κάθε κόστος. Ἀποδεικνύονται οἱ ἐλεεινότεροι καί πλέον ἀκατάλληλοι διαχειριστές τῆς μοίρας τῆς ἀνθρωπότητος καί θά ἔχουν τήν ὑπέρτατη ἱστορική εὐθύνη ἄν οἱ πολιτισμοί πισωγυρίσουν πρός χαοτικές καταστάσεις τύπου "Mad Max" ἀντί τῆς ἀβίαστης Μαρξιστικῆς ἐξελίξεως πρός ἀνώτερα ἐπίπεδα.
Ἐμεῖς ὡς ἐργαζόμενοι τῶν καπιταλιστικῶν χωρῶν πληρώνουμε δικαίως τό βαρύ τίμημα τῆς μή ἔγκαιρης ὑποστηρίξεως τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ καί τοῦ κουτοπόνηρου σοσιαλδημοκρατικοῦ φλέρτ καί μέ τούς μεν, καί μέ τούς δε. Aὐτό καθιστᾶ ἐξ ἴσου μεγάλη καί τή δική μας εὐθύνη νά ἐκτρέψουμε τίς ἐξελίξεις καί τή ῥιζοσπαστικοποίηση τῶν θιγομένων πρός τήν ἐπιθυμητή κατεύθυνση καί νά ἐπανακτηθεῖ ἡ χαμένη 20ετία. Νά ἀποτρέψουμε κάθε πιθανή διολίσθηση τῶν πολιτικά ἀπαίδευτων ἐξαθλιωμένων πρός ἀκροδεξιές καί χαοτικές ἐκτροπές. Πολλοί ἀπ'αὐτούς ἐκτρέπουν τήν ὀργή τους ἀποκλειστικά σέ θέμα προσώπων, καταχραστῶν κ.ἄ. χωρίς νά ἀντιλαμβάνονται τή χρεοκοπία τοῦ ὃλου συστήματος. Ἡ ἑρμηνεία τῆς ἐμφανιζόμενης ἐκλογικῆς ἀποχῆς καί τῶν λευκῶν - ἄκυρων εἶναι δίκοπο μαχαίρι, δέ σημαίνει ἀπαραίτητα αὐξημένη ταξική συνειδητοποίηση, εἶναι μιά ἐν μέρει εὔπλαστη μάζα πού πρέπει νά προσελκυσθεῖ πρός τή σωστή κατεύθυνση. Ὑπάρχουν μεγάλοι κίνδυνοι γιά πλήρη κοινωνική ἀποδόμηση, πού πρέπει νά μετουσιωθοῦν ἐπιδέξια σέ εὐκαιρίες γιά ἐπαναδόμηση.
Εἰδικά στήν Ἑλλάδα ὡς πλέον κακοδιοικούμενο καί διεφθαρμένο κράτος τοῦ καπιταλιστικοῦ κόσμου, οἱ ὑλικές προϋποθέσεις τῆς ἀντικαπιταλιστικῆς ἀνατροπῆς καί κατ'ἐπέκταση τοῦ ταξικοῦ πολέμου εἶναι ὑπερώριμες. Ἡ ἄκρως ἀδηφάγος καί παρασιτική δράση τῆς μαφιόζικης λοῦμπεν μεγαλοαστικῆς τάξεως (ΛΜΑΤ) συσσώρευσε κάθε δυνατό ἀπόθεμα πλούτου σέ 5-10 χιλιάδες οἰκογένειες ὄχι μέ τή δημιουργικότητα, ἀλλ'ἀντίθετα μέ τήν παραοικονομία, τήν ἀποδυνάμωση τῶν παραγωγικῶν δραστηριοτήτων καί ὑποδομῶν καί τήν προώθηση χυδαίων ὑπερκαταναλωτικῶν προτύπων. Ἐδῶ δέν ὑπάρχουν οὔτε οἱ ἐφεδρεῖες τῶν πιό πολιτισμένων καπιταλιστικῶν χωρῶν, ὅπου ἴσως δύνανται νά ἀπορροφῶνται ἀποτελεσματικότερα τά ὅποια οἰκονομίστικα σκαμπανεβάσματα.
Ἡ πολλά ὑποσχεθεῖσα χίμαιρα τῆς κατά τά ἄλλα ἀποκρουστικῆς Ὀλυμπιάδας ὄχι μόνο δέν ἀπέδωσε ἔμπρακτα καμμία προστιθέμενη ἀξία στή μεταολυμπιακή Ἀθήνα, ἀλλά συνέβαλε τεράστια στήν ὑπερχρέωσή μας ἐνδεχομένως γιά ὁλόκληρες γενεές πρός ὄφελος μεγαλοεργολαβιῶν.
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΑΠΕΤΥΧΕ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ ΤΟ ΜΙΝΙΜΟΥΜ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΚΕΚΤΗΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΟΥΣ ΔΙΑΒΙΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
Πρέπει νά συνειδητοποιηθεῖ λοιπόν ὅτι ὁ ἐμφύλιος εἶναι ἐδῶ, θέλομε - δέ θέλομε, ὁπότε μόνη μας ἐπιλογή εἶναι νά ἐπιδιώξομε τήν ἐπικράτησή μας. Ὁ ἐμφύλιος ἔχει ξεκινήσει μονόπλευρα ἀφοῦ μέχρι στιγμῆς ἡ ἐργατική τάξη δέν ἔχει ἀπαντήσει δόκιμα σέ κανένα κτύπημα. Δίδεται ἡ ἐντύπωση ὅτι τά πραγματικά ἀφεντικά τοῦ κόσμου ἔχουν ἀποφασίσει πώς ἡ πλέμπα περισσεύει καί πώς πρέπει νά περιορισθεῖ πληθυσμιακά στά ἐπίπεδα πού εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαία γιά τήν ἐξασφάλιση τοῦ δικοῦ τους βιοτικοῦ ἐπιπέδου καί στάτους. Δίδεται ἐπίσης ἡ ἐντύπωση ὅτι ὁ ἀποδεκατισμός μας ἐπιχειρεῖται μέσῳ ἐσκεμμένης κατεδαφίσεως πλείστων ὅσων συστημάτων ὑγείας & προνοίας, ἐξαπλώσεως ἐπιδημιῶν, ἐξαναγκασμοῦ σέ ἀλληλοφάγωμα καί ἐγκληματικότητα κ.α. Διόλου ὑποβαθμιστέος καί ὁ ἐξοντωτικός ψυχολογικός πόλεμος πού διεξάγεται ἐνάντια στό ἠθικό καί τήν ἀποφασιστικότητα τῆς ἐργατικῆς τάξεως μέ τήν ἐπιβολή ἐντατικοποιήσεως, ἐργασιακοῦ στρές, ἠττοπάθειας καί μοιρολατρείας.

Ρόλος τῶν κομμάτων

Στήν ἐπίσημη ἀριστερά ἔχομε νά καταλογίσομε ὅτι δίδει ὑπέρμετρη ἔμφαση στό σκέλος τῆς διαμαρτυρίας - καταγγελίας τῶν καπιταλιστῶν μέ ἀτροφικό τό σκέλος τῆς ἐπαναστατικῆς αἰσιοδοξίας καί τῆς τεχνικῆς καθοδηγήσεως πρός τήν οἰκοδόμηση τοῦ ἐπιθυμητοῦ διάδοχου καθεστῶτος καί τήν ἐπιβίωσή του μέσα σέ συνθῆκες λυσσώδους οἰκονομικοῦ -καί ὄχι μόνο- πολέμου. Τό ὅτι ἡ κατάσταση εἶναι χάλια τό συνειδητοποιοῦμε καί μέ λιγότερα μοιρολόγια τῆς ἀριστερᾶς, δέ χρειάζεται νά δημιουργεῖται ἀτμόσφαιρα καταθλίψεως, οὔτε καί ἀναμονῆς κάποιου κομματικοῦ ἤ ἄλλου Μεσσία. Ἡ ἀριστερά δέν θά πλασάρει ἐθνοπατέρες, ἀλλά ὀφείλει νά καλλιεργήσει τήν ὡρίμανση τῶν ἐπαναστατικῶν πρωτοβουλιῶν καί δεξιοτήτων ἀπό τά κάτω. Πιστεύομε ὃτι προσβάλλει τήν ἴδια τήν ὑπόσταση τοῦ κινήματος καί τά στελέχη του τό νά προσδίδεται σέ αὐτά προσωπολατρική χροιά καί ἐκχώρηση ὑπέρογκων ἐξουσιαστικῶν ἁρμοδιοτήτων. Κάθε μαρξιστικό κόμμα εἶναι σεβαστό καί εὐπρόσδεκτο, τά κόμματα ὅμως δέν πρέπει νά εἶναι φορεῖς ἐξουσίας οὔτε στόν σοσιαλισμό, οὔτε στόν καπιταλισμό. Πολλῷ μᾶλλον πού ὁ ὃρος "ἐξουσία" θά'πρεπε νά ἀποτελεῖ taboo γιά τόν προοδευτικό κόσμο, ὁ ὅρος "διακυβέρνηση" εἶναι ἀποδεκτότερος. Τά κόμματα πρέπει νά εἶναι ἐργαστήρια πολιτικοῦ προβληματισμοῦ καί πολιτικῶν προτάσεων, ἡ λήψη ὅμως καί ἡ ἐκτέλεση τῶν ἀποφάσεων στήν κοινωνία πρέπει νά πραγματοποιεῖται ἀπό τή βάση τῆς ἐργατικῆς τάξεως καί ὄχι ἀπό κομματικά ὄργανα.
Θά πρέπει νά ὑπάρχει ἀμοιβαία ἀνοχή μεταξύ τῶν διαφόρων τάσεων τοῦ εὐρέως ἀντικαπιταλιστικοῦ χώρου, νά μποροῦν νά λειτουργοῦν ἀνεμπόδιστα τήν κάθε συλλογικότητα καί νά συνεργάζονται σέ πνεῦμα ὅσο τό δυνατόν πιό ἐλευθεριακό. Τό στρατιωτικό σκέλος τῆς συνεργασίας τους πρέπει νά συνδυάσει τό ἀξιόμαχο μέ τό δημοκρατικό καί τό ἀξιοκρατικό.

Προβληματισμοί γιά τόν καθορισμό τῶν μεσοπρόθεσμων στόχων

Ἐνῷ ὑπάρχουν πολλά στοιχεῖα συγκλίσεως στίς διάφορες τάσεις τοῦ κομμουνιστικοῦ καί τοῦ ἀναρχιστικοῦ χώρου ὡς πρός μεταγενέστερα στάδια τῆς κοινωνικῆς ἐξελίξεως, ἐπικρατοῦν θανάσιμες καί φθοροποιές διχογνωμίες ὡς πρός ἐνδιάμεσα στάδιά της. Ἐδῶ ὅμως πρέπει νά ἀνατρέξουμε λίγο στή χρησιμοθηρία (μέ τήν καλή ἔννοια) καί στήν ἐφικτότητα. Τί μεσοπρόθεσμοι στόχοι μποροῦν νά κινητοποιήσουν τήν κρίσιμη μάζα πού θά ἔχει πιθανότητες νά κάνει τή διαφορά?
Ἡ μεγάλη πλειονότης τῶν μικροαστῶν ἀποδεικνύονται ἐλαφρόμυαλες καί ἄτολμες κότες, τή διαφορά θά κάνουν τά μαχητικότερα στοιχεῖα τοῦ κάθε στρατοπέδου. Ἀπό κεῖ καί πέρα οἱ στόχοι θά πρέπει νά πετύχουν τή βέλτιστη δυνατή δημοφιλία, ὥστε νά προσδώσουν τόν μέγιστο δυνατό ὄγκο καί momentum στήν κρίσιμη αὐτή μάζα πού προαναφέραμε.
Καί ἐδῶ ξεκινᾶ ἕνα δίλημμα γιά τό τί ἀκριβῶς θά πᾶμε νά οἰκοδομήσουμε σέ 1η φάση:

• Μποροῦμε νά περάσουμε ἀπ'εὐθείας στό τελικό ὀργανωτικό μοντέλο ἀναρχοαυτόνομης κοινωνίας?
• Ἐνδείκνυται νά ἀνασυστήσουμε μία ποιοτικά βελτιωμένη ἐκδοχή ἐπιλεγμένων σχημάτων τοῦ ἀνατραπέντος ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ?
• Εἶναι σκόπιμο νά ξεκινήσουμε μέ μία πιό light σοσιαλιστική πολιτεία Τσαβεζικοῦ τύπου?

Πρέπει ὅλοι μας -καί πρωτίστως οἱ φανατικότεροι ὑποστηρικτές τῆς κάθε ἐπιλογῆς- νά συνδυάσουν τό ἐπιθυμητό τό ἐφικτό καί νά ἐκτιμήσουν ὑπεύθυνα λειτουργῶντας καί λίγο σάν "δικηγόροι τοῦ διαβόλου" (πλεονασμός, ὅλοι οἱ δικηγόροι εἶναι τοῦ διαβόλου!) ποιός ἀπό τούς διάφορους ἀντικαπιταλιστικούς στόχους μπορεῖ νά ἐξασφαλίσει τίς εὑρύτερες δυνατές συμμαχίες γιά τήν ἐπίτευξή του. Πιθανῶς τό πολιτισμικό σόκ τόσο ῥιζικῶν κοινωνικῶν μεταβολῶν νά μήν εἶναι πολύ εὔπεπτο ἀπό εὑρέα πληθυσμιακά στρώματα καί ἡ μετάβαση στά διάφορα στάδια νά ἀπαιτεῖ χρόνο καί ἐπιδέξια διαχείριση προσαρμογῆς.

Ἀνεξαρτήτως τῶν ἐπιλεχθησομένων στόχων,ὁ ἐχθρός δέν θά καθίσει νά παρακολουθεῖ μέ σταυρωμένα χέρια καί ὁ ἀγώνας πρέπει νά εἶναι σκληρός καί ἐπίμονος.

Ἡ διεθνιστική ἀλληλεγγύη ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά ἐλπίδες ἐπιτυχίας

`Η ἐπικρατοῦσα παγκοσμιοποίηση θά ἔθετε σέ κίνδυνο ὁποιοδήποτε ἀνατρεπτικό ἐγχείρημα, εἶναι ἀπαραίτητο νά ὑπάρξουν διεθνεῖς συντονισμοί μεταξύ δυναμικῶν κινημάτων, ἀλλά καί συνεργασίες μέ ὑπάρχοντα ἀντικαπιταλιστικά καί ἀντιΝΑΤΟικά καθεστῶτα.
Νά ἀξιοποιηθοῦν οἱ ἀνταρτοπολεμικές διδαχές τῶν Μάο, Τσε Γκεβάρα, Τρότσκι, Στάλιν, Ντουρρούτι, ἀλλά καί μή ἀριστερῶν ἐξωσυμβατικῶν ἀνατρπετικῶν κινημάτων καί στήν κατεύθυνση τῶν διεθνῶν συνεργασιῶν καί ἀλληλοϋποστηρίξεων. Νά ἐπισημανθοῦν ὅμως καί οἱ ἀδυναμίες καί ἡ ἀποφυγή ἀναποτελεσματικῶν στρατηγικῶν, σάν αὐτές πού κόστισαν τή συντριβή στόν `Ισπανικό ἐμφύλιο.
Πρέπει νά εἴμαστε προετοιμασμένοι καί γιά ἀπόπειρα ὐποδαυλίσεως θερμῶν διακρατικῶν πολέμων ὡς ἀντιπερισπασμό στούς λαϊκούς ἀγῶνες καί νά ἔχει ἑδραιωθεῖ σέ πολύ κόσμο τό ἀντανακλαστικό μετατροπῆς τῶν πολέμων αὐτῶν σέ ἐμφυλίους ταξικούς.

Σκιώδη ὄργανα γιά τήν ὑπονόμευση τῆς καθεστηκυῖας τάξεως καί τήν προετοιμασία τῆς διαδόχου καταστάσεως

Ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ὃποια ἰδεολογική ἀπέχθεια καθενός γιά τό κράτος, οἱ ὑλικές, ὀργανωτικές καί ἐπικοινωνιακές ἀπαιτήσεις γιά τήν ἀνατροπή τοῦ πάνοπλου καπιταλισμοῦ ἀπαιτοῦν τήν ὕπαρξη κάποιων ἀποτελεσματικῶν καί ἀξιόμαχων δομῶν, ἐνδεχομένως ὄχι ἐξουσιαστικῶν ἀλλά πάντως "κρατικοφανῶν" δομῶν. Πρέπει νά ἐξετασθεῖ ὁ βαθμιαῖος σχηματισμός ἑνός ἀριστεροῦ παρακράτους, πού σάν καρκίνωμα θά ἐπεκταθεῖ καί τελικά θά καταβροχθίσει τό καπιταλιστικό κράτος. Οἱ διάφορες "σκιώδεις δομές" θά ἀντιστοιχοῦν λίγο-πολύ στά ἐπίσημα διοικητικά μορφώματα. Ἄτομα βαρυνόμενα μέ ὁποιαδήποτε ὑπόνοια γιά "μή καθαρά χέρια" πρέπει νά παραμερίζονται ἀπό κάθε σημαντική ἁρμοδιότητα.
Βασικό κύτταρο αὐτῆς τῆς καταστάσεως ὀφείλουν νά ἀποτελέσουν τά ὄργανα προετοιμασίας ἐργατικοῦ ἐλέγχου καί καταλήψεως τῆς κάθε ἐπιχειρήσεως. Στό κάτω-κάτω τό σημαντικό κομμάτι εἶναι τά μέσα καί οἱ ὑποδομές παραγωγῆς καί ὄχι τά χλιδᾶτα γραφεία τῶν πολιτικάντηδων. Κάθε μή παρασιτική ἐπιχείρηση πρέπει νά λειτουργήσει ὡς αὐτοδιαχειριζόμενη κολλεκτίβα.

Θέματα λογιστικῆς ὑποστηρίξεως

Ἀπαιτεῖται προσεκτικός προσχεδιασμός καί μέριμνα γιά τήν ἀπρόσκοπτη συντήρηση καί ὑλικοτεχνική ὑποστήριξη τῶν κάθε εἴδους ἐπαναστατῶν, τῶν συμμάχων καί τῶν οἰκείων τους. Οἱ ζωτικότερες ἐκ τῶν λειτουργιῶν καί ὑποδομῶν πρέπει ἀπό τήν πρώτη μέρα νά εἶναι κατειλημμένες καί ἐνεργές στήν ὑπηρεσία τοῦ ἐξεγερμένου προλεταριάτου.

Aἴσιο καί εὐτυχές τό 1917!