MIA 7 ΟΚΤΩΒΡΗ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΑΠ`ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ

	7 ΟΚΤΩΒΡΗ	1949
		2020

Κάθε 7η Ὀκτωβρίου τιμοῦμε τήν ἐπέτειο ἱδρύσεως τῆς Γερμανικῆς Λαϊκῆς Δημοκρατίας. Φέτος, ἡ μοῖρα ἔλαχε νά συμπέσει ἡ ἐπέτειος μέ τήν προγραμματισμένη ἡμέρα ἐκδόσεως τῆς δικαστικῆς ἐτυμηγορίας κατόπιν μιᾶς πολυετοῦς καί πολύκροτης δίκης ἐναντίον τῆς ναζιστοειδοῦς "Χρυσῆς Αὐγῆς". Καί αὐτή ἡ σύμπτωση δέν μπορεῖ παρά νά μᾶς ὁδηγήσει σέ ἐκτενεῖς πολιτικούς συλλογισμούς καί συνειρμούς.

To 1949 οἱ -μετέπειτα ΝΑΤΟϊκοί- ἰμπεριαλιστές χάλκευσαν στίς Δυτικές ζῶνες κατοχῆς τῆς Γερμανίας τό αὐθαίρετο μόρφωμα τῆς "Ὁμοσπονδιακῆς Γερμανίας" σάν προκεχωρημένο προγεφύρωμα στό ὑπογάστριο τῶν χωρῶν ὅπου ἐπιχειρεῖτο ἡ οἰκοδόμηση τοῦ σοσιαλισμοῦ. Ἡ οἰκουμενικά συμφωνημένη "ἀποναζιστοποίηση" στά δυτικά ἐγκατελειφθηκε. Ἀναδείχθηκαν ἐπί τούτου σέ θέσεις-κλειδιά ἀντικομμουνιστικά ἀποβράσματα. Μέ τήν ἐπιλεκτική ἐξαίρεση κάποιων ἰδιαίτερα κραυγαλέων ἀρχιναζιστῶν ἐγκληματιῶν -ὄχι ὅλων-, προωθήθηκαν πολυάριθμα στελέχη τοῦ 3ου Ράιχ. Κατά προτίμηση ὅμως προωθήθηκαν ἐξωχιτλερικά μέν, ἡμιναζιστικά δε στοιχεῖα πού βρίσκονταν σέ "ἐνδοοικογενειακή" δυσμένεια ἐπί Χίτλερ, μέ χαρακτηριστικό δεῖγμα τόν ἀκροδεξιό Waldemar Pabst, ἐνορχηστρωτή τῆς δολοφονίας τῶν Liebknecht/Luxemburg καί ἑκατοντάδων Σπαρτακιστῶν. Αὐτά ἦσαν καί ἐξακολουθοῦν νά εἶναι καί τώρα τά ὑποστηλώματα πού καθορίζουν τήν ἀντιδραστικότατη φύση τοῦ Δυτικογερμανικοῦ μορφώματος.

Ἡ ἀνταπάντηση τοῦ ἀντικαπιταλιστικοῦ κόσμου δέν θά μποροῦσε νά εἶναι διαφορετική ἀπό τήν -ἐκ τῶν τετελεσμένων ὑποχρεωτικά βιαστική- ἵδρυση τῆς Γ.Λ.Δ. Ἕνα ἐγχείρημα δύσκολο, πού ὤφειλε μέ κάθε θυσία νά εὐδοκιμήσει σέ μία γεωγραφική περιοχή δηλητηριασμένη μέχρι τό μεδούλι ἀπό τήν ὑπέρ-20ετή ναζιστική πολιτική διάβρωση καί πλύση ἐγκεφάλου (καί ἀπό ἐδῶ καί πέρα ἐρχόμαστε νά συνδεθοῦμε μέ τή σημερινή συγκυρία τῆς διώξεως τῶν Χρυσαυγιτῶν). Ἡ ἀποναζιστοποίηση στήν ἐπικράτεια τῆς Γ.Λ.Δ. προχώρησε ἱκανοποιητικότατα. Προχώρησε παρά τά πισωγυρίσματα καί τή στιγμιαία ἀποθράσυνσή τῶν παλαιῶν Ναζί κατά τίς ταραχές τοῦ Ἰουνίου τοῦ '53, πού σύντομα κυριαρχήθηκαν ἀπό ἀκροδεξιά / φιλοΝΑΤΟϊκά στοιχεῖα. Ἀποκαθάρθηκε ἔτσι ἐν πολλοῖς τό τεράστιο ὄνειδος πού βάρυνε μία χώρα στιγματισμένη μέ τήν ἀνεξέλεγκτη γιγάντωση τῆς ναζιστικῆς -καί συναφοῦς ἀκροδεξιᾶς- ἐγκληματικότητος. Θά μποροῦσε πλέον νά περάσει στήν ἱστορία περισσότερο ὡς γενέτειρα τοῦ Karl Liebknecht, παρά ὡς γενέτειρα τοῦ Reinhard Heydrich!

Κατά τά λοιπά, τό ἐγχείρημα τῆς Γ.Λ.Δ. πέτυχε σέ ἀξιοθαύμαστο βαθμό ἐκεῖνα πού ἔπρεπε (καί θά λέγαμε στό μέγιστο δυνατό βαθμό πού θά μποροῦσε νἀ φθάσει μία μή-μπολσεβίκικη, μέτριας ἐπαναστατικότητας δυναμική, ὅπως αὐτή πού διακατεῖχε τό S.E.D. καί τίς ἄλλες προοδευτικές δυνάμεις). Πολλές πτυχές του θά φωτίζουν σάν φάρος καί τίς δικές μας μελλοντικές προσπάθειες σοσιαλιστικῆς οἰκοδομήσεως.

Ὅπως στή Γερμανία τοῦ προηγούμενου αἰῶνα, στήν τελευταία -καί κρίσιμη- φάση τῆς δίκης τῆς "Χρυσῆς Αὐγῆς" διακυβεύονται σημαντικά πράγματα. Τό ἐξωπέταγμά της ἀπό τό κοινοβούλιο, καίτοι εὐπρόσδεκτο, ἐπ οὐδενί πρέπει νά μᾶς ἐφησυχάζει ὅτι ἔχει μειώσει τή διείσδυση τοῦ ρατσισμοῦ καί τοῦ ἐθνικισμοῦ στόν πληθυσμό. Ἁπλᾶ οἱ τελευταῖοι ἔχουν διαχυθεῖ σέ ὅλη τήν ὑπόλοιπη κοινοβουλευτική δεξιά, καί τό ἐπιβλαβέστερο, ἔχουν ἐνσωματωθεῖ καί ὑλοποιοῦνται σήμερα στήν ἀντιδραστικη ἀτζέντα τῆς μαύρης κυβερνήσεως Μητσοτάκη. Ἡ ὁλοκληρωτική πλέον ἐμπλοκή κράτους-παρακράτους μέσῳ ἀκροδεξιῶν μπάτσων-καραβανάδων-δικαστικῶν ἐκδηλώθηκε περίτρανα στήν κατάπτυστη ἀθωωτική πρόταση τῆς "εἰσαγγελέως" τῆς δίκης τῆς "Χρυσῆς Αὐγῆς"! Ἀπροκάλυπτα ἡμιφασιστικά καθεστῶτα ἐπικρατοῦν ἐξ ἄλλου ἥδη σέ τεράστιο ποσοστό τῆς ὑφηλίου.

Μία παλλαϊκή πανστρατιά, ἀλλά κυρίως ἡ ἀδιάκοπη, ἀσφυκτική πολιτική-ἐργατική πίεση εἶναι ἀπαραίτητη γιά νά μήν ἀποθρασυνθεῖ τελείως ἡ ντόπια μπουρζουαζία καί ἀπαλλάξει -ἤ σχεδόν ἀπαλλάξει- τούς ἀνομολόγητους μπράβους της. Μαζί μέ ὅλους, καλοῦνται οἱ φίλοι καί συμπαθοῦντες τή Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία νά συμμετάσχουν στήν ἀντιναζιστική συγκέντρωση τήν 7η Ὀκτωβρίου ἀπό τίς 9 π.μ. στό "Θέμιδος Μέλαθρον".

H POZA ZEI, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ !