Πρωτοβουλιακές Ομάδες και πυρηνες Ριζοσπαστικων Κινητοποιήσεων

Ενας ολικός επανασχεδιασμός του concept των απεργιακων επιτροπων

Ερέθισμα #1: η διστακτικότητα στίς γενικές απεργίες δευτεροβαθμίων & τριτοβαθμίων οργάνων

Εχει παρατηρηθει σέ πλείστους εργασιακούς χώρους μία απροθυμία μεγάλου ογκου εργαζομένων νά συμμετέχουν σέ κινητοποιήσεις ευρύτερης εμβελείας εξω από τό στενό πρωτοβάθμιο συνδικάτο, στό οποιο ανήκουν. Μέ τήν πάροδο του χρόνου εχουμε ακούσει πολλές αστήρικτες δικαιολογίες καί προφάσεις γιά τουτο:

• H συνομοσπονδία καί τό εργατικό κέντρο δέν κάνει τἰποτε γιά μας, γιατί νά κάνουμε εμεις γι'αυτο;

H συνομοσπονδία καί τό εργατικό κέντρο ειναι εν πολλοις αντανάκλαση δική μας. Δέν ειναι κάτι εξω από μας ωστε νά γίνεται αλισβερίσι "δουναι καί λαβειν". Η μειωμένη κινητοποίηση των επί μέρους συνιστωσων μειώνει απελπιστικά καί τήν κινητικότητα των δευτεροβαθμίων οργάνων

•  Εργαζόμενοι αλλων κλάδων δέν εχουν κάνει τἰποτε γιά μας, γιατί νά κάνουμε εμεις γι'αυτούς;

Καί αυτή η στάση θά προωθήσει τήν ταξική αλληλεγγύη; Θά τούς τιμωρήσουμε ωστε τήν επόμενη φορά νά συμμορφωθουν καί νά κάνουν κάτι αυτοί γιά μας;

•  Αυτή τή στιγμή δέν απειλούμαστε αμεσα ως κλάδος, τά ψιλοβολεύουμε, γιατί νά προκαλέσουμε τήν εργοδοσία μας απεργώντας;

Αυτό ειναι ταυτόχρονα ανοησία καί προδοσία, μέ τόσο δραματική αναδιανομή του πλούτου υπέρ των πλουσιότερων νά εχουμε τέτοιες ψευδαισθήσεις κατευνασμου

•  H συνομοσπονδία καί τό εργατικό κέντρο ειναι ξεπουλημένοι, γιατί νά τούς κάνουμε τή χάρη νά απεργήσουμε; Εμεις πού ειμαστε λεβέντες καί αντισυστημικοί θά τούς παμε κόντρα.

Εδω θά λέγαμε οσα δέ φτάνει η αλεπου τά κάνει κρεμαστάρια. Αν ειμαστε τόσο αντισυστημικοί θά δραττόμεθα των απεργιακων ευκαιριων πού με τό σταγονόμετρο παρέχουν οι "ξεπουλημένοι" καί επιπρόσθετα θά εκμεταλλευόμαστε καί κάθε αλλη αφορμή γιά νά ριζοσπαστικοποιουνται περισσότεροι καί περισσότερο.

• Μέ τόσες περικοπές αποδοχων, δέν περισσεύουν μεροκάματα νά χάνουμε απεργωντας

Εδω η λογική πραγματικά σηκώνει τά χέρια. Η απεργία θεωρειται πολυτέλεια γιά οσους υπερκαλύπτουν ηδη τίς απαιτήσεις τους προκειμένου νά αποσπάσουν καί αλλα? Καί αντίστροφα, υποδεικνύεται στά αφεντικά οτι περικόπτοντας αποδοχές θά κερδίζουν καί απεργοσπάστες εκτός από λεφτά? Οσο περισσότερο μας εξαθλιώνουν τόσο πιό ησυχοι θά καθόμαστε? Καί τόσο περισσότερο θά προθυμοποιούμαστε γιά υπερεντατικοποίηση, υπερεργασία καί αλλες τέτοιες αυτοκαταστροφικές προδοσίες? Εμ, τότε τούς συμφέρει νά μας αφήσουν μόνο ενα πιάτο φαΐ καί εργασία μέχρι θανάτου, αν ειναι να μην τούς ανοίξουμε μύτη. Μία εθελόδουλη εκδοχή του ARBEIT MACHT FREI

Ο συζητούμενος χαρακτηρας των απεργιων...

Σέ αντίθεση μέ τίς παραπάνω καταγέλαστες αιτιάσεις, υπάρχουν αλλες, πολύ ουσιώδεις, οι οποιες θίγουν τή ουσία των παραδοσιακων απεργιων. Λίγο-πολύ, μεγάλο μέρος των πρό καί μετά μνημόνιο απεργιων ειχε μία χροιά αρκετά τελετουργική, μέ πολύ ομως διαφορετικές εκβάσεις: Πρό μημονίου προκηρύσσονταν απεργίες-καρμπόν κατά κλάδο η επιχείρηση στίς παραμονές συλλογικων συμβάσεων, οι οποιες κατέληγαν σέ "μοίρασμα" της διαφορας εργατων - εργοδοτων. Τώρα γίνονται απεργίες μέ τήν ευκαιρία κάθε μνημονιακης ρυθμίσεως, η οταν κάποια κλεισίματα καί απολύσεις φθάνουν στό απροχώρητο, οι οποιες απλα επιβραδύνουν ενίοτε τό ρυθμό υλοποιήσεως των αντεργατικων αυτων απειλων. Ειναι λοιπόν ευλογη η δυσφορία πού -γιά διαφορετικούς λόγους- προκαλουν αυτά τά τελετουργικά. Καί πρβάλλει επιτακτικά η ανάγκη μεταβάσεως από λάιτ διαπραγματευτικές κινητοποιήσεις σέ αγριες πολιτικές απεργίες ανατροπης των καπιταλιστικων καθεστώτων.

Oι αγριες απεργίες θά ειναι ενα μικρό πρωτο βημα πρός τήν ανατροπή του ολου σάπιου συστήματος. Kαί ειναι μία καλή πρώτη ομοβροντία καί sabotage ενάντια στήν πλουτοκρατία. Τά βρωμοχρηματιστήριά τους, οι συναλλαγματικές τους ισοτιμίες, ολα τους τά βρωμόχαρτα γίνονται ανω-κάτω μέ τίς παραμικρές ταραχές καί δυσλειτουργίες. Εν τούτοις, σέ αυτή τή φάση δέν εχει ακόμη εκλείψει τελείως ο ρόλος των παραδοσιακων διαπραγματευτων συνδικαλιστων, γιά τή διεκπεραίωση κάποιων διαχειριστικων επικοινωνιων λογιστικης φύσεως μεταξύ εργαζομένων καί εργοδοτων.

...καί οι δομές πού θά τίς υλοποιήσουν

Αφου η ως τώρα συμβατική συνδικαλιστική καί διαπροσωπική ζύμωση απέδωκε πτωχά αποτελέσματα ως πρός τίς εν λόγῳ κινητοποιήσεις, ειναι καιρός νά δοκιμασθουν Task Forces μέ αποκλειστικό καί εστιασμένο στόχο τή συμμόρφωση στίς απεργίες καί τίς λειτουργικές καταλήψεις, τήν περιφρούρηση, επέκταση, οξυνση καί παράτασή τους, αρχικα υπό τή μορφή Πρωτοβουλιακων Ομάδων Ριζοσπαστικων Κινητοποιήσεων (ΠΟΡΚ), μετεξελιχθησομένων σέ Πυρηνες Οργανώσεως Ριζοσπαστικων Κινητοποιήσεων, οταν θά εχουν μαζικοποιηθει επαρκως. Ειδικότερα, θά ξεκινήσουν μέ τά εξης αντικείμενα:

1. Νά πείσουν τούς διστακτικούς καί νά πιέσουν τούς απρόθυμους νά συμμετέχουν στίς παντοιόμορφες κινητοποιήσεις
2. Νά υποστηρίζουν υλικοτεχνικά καί ψυχολογικά τόν αγωνα των απεργιων, των καταλήψεων, των συγκρούσεων κ.λπ.
3. Να πρωτοστατουν καί καθοδηγουν τό οικονομικό sabotage & το boycottage ενάντια στίς καθεστωτικές εισπρακτικές πολιτικές
4. Νά λειτουργουν ως συνδετικός κρικος επικοινωνιακά καί λειτουργικά μέ ομορες κινηματικές συλλογικότητες καί δράσεις
5. Νά παρέχουν αλληλεγγύη καί επικουρία σέ αντίστοιχες δράσεις καί εκτός του κλάδου των
6. Νά εκπαιδεύουν καί νά εκπαιδεύονται πολιτικά καί στρατιωτικά γιά τήν κλιμάκωση των επομένων σταδίων

   Μετά τίς πρωτες επαναστατικές προθερμάνσεις, τό μειζον πρότζεκτ θά ειναι μία κομβική Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας. Αλλά αυτή χρήζει ειδικης μνείας πού εκφεύγει των περιωρισμένων οριζόντων του παρόντος. 

   Αντισυστημικότερες παρατάξεις η καί ριζοσπαστικότεροι μεμονωμένοι συνδικαλιστές θά μπορουν νά στηρίζουν περισσότερο η λιγότερο φανερά δράσεις των κατά κλάδο ΠΟΡΚ ακόμη καί οταν τά οικεια διοικητικά συμβούλια διάκεινται εχθρικά.

   Εξελικτικά στάδια - στρατολογήσεις

   Η πρωτοβουλιακή αφετηρία σημαίνει οτι σέ κάθε εργασιακό χωρο πρέπει νά ξεκινήσει μία ομάδα σχεδιασμου μέ μονοψήφιο αριθμό συμμετεχόντων -διότι οπου λαλουν πολλοί κοκκόροι αργει νά ξημερώσει- μέχρι νά διαμορφωθει κάποιος εσωτερικός κανονισμός, πού θά επιτρέψει συμμετοχικότερες καί πλατύτερες διαδικασίες καί δραστηριότητες. Θεωρω βέλτιστη πρακτική το νά επιδιωχθει ευθύς εξ αρχης μία ισορροπημένη, αντιπροσωπευτική σύνθεση καί διαδοχική δόμηση μιας τέτοιας συλλογικότητος. Πρωτα απ'ολα γιά τή φύση της δραστηριότητας, αλλά καί γιά τήν προς τά εξω εικόνα, τό "ιδρυτικό" γκρούπ οφείλει μεν νά ειναι εντονα αντικαπιταλιστικά πολιτικοποιημένο, αλλά επ'ουδενί προσανατολισμένο μονοκομματικά /μονοτασικά /μονοπαραταξιακά. Χρεάζονται ατομα από διαφόρους πολιτικούς χώρους, οι ισορροπίες προκειμένου νά μη δημιουργηθουν εσφαλμένες εντυπώσεις ειναι λεπτές. Αλλο κοινό χαρακτηριστικό των αρχικων ιδρυτων πρέπει νά ειναι μία αριστη εξωθεν μαρτυρία ως πρός τό αγωνιστικό τους παρελθόν καί τό ταξικό ηθος.

   Ειναι σαφές οτι οι ΠΟΡΚ (αλλά καί τά μεταγενέστερα αυτων εργατικά σοβιέτ) δέν ειναι σχήματα γιά κάθοδο σέ σωματειακές η αλλες εκλογές, εδω δεν μιλαμε γιά στήσιμο συνδυασμων αλλά γιά σχήματα εργατικης αμέσου δράσεως.

   H δεύτερη "στρώση" συμμετοχων πέριξ του ιδρυτικου πυρηνα μπορει νά συμπεριλάβει καί συναγωνιστές λιγότερο μεν πολιτικοποιημένους, ομως μέ αυξημένο εργατικό - συνδικαλιστικό ακτιβισμό.

   Από εκείνη τή φάση καί πέρα, οι αλλεπάλληλοι κύκλοι διευρύνσεων, συμβαδίζοντας μέ τίς επιδόσεις του σχήματος, θά προσελκύσουν βαθμιαια ολο τό υποσύνολο του συμπαθουντος προσωπικου πού εχει τήν τάση νά υποστηρίξει τή σωστή πλευρά του οδοφράγματος τήν ωρα της ταξικης ανατροπης (καί αυτός ειναι καί ο τελικός στόχος στό κάτω-κάτω). Στό τέλος θά εχουν μείνει απ'εξω τά κατακάθια του εργατόκοσμου, ητοι τά διοικητόσκυλα, οι εθελόδουλοι, οι καθ'ἕξιν καί ἐξακολούθησιν απεργοσπάστες, οι χαφιέδες, οι ρουφιάνοι, οσοι επωφελουνται παρασιτικά μέ εκδουλεύσεις καί συναλλαγές "κάτω από τό τραπέζι".

   ---

   Τά 3 διαδοχικά στάδια ωρίμανσης θά σηματοδοτηθουν από τήν πρόσκτηση των κρίσιμων μαζων συμμετεχόντων, πού θά ανεβάσουν τόν πηχυ των δυνατοτήτων στά κάτωθι επίπεδα μέ τή σειρά:
   1. Συμβατικός απεργιακός καί εργατικός ακτιβισμός
   2. Βραχύχρονες λειτουργικές καταλήψεις
   3. Γενική Πολιτική Απεργία καί συνακόλουθη διαρκής λειτουργική κατάληψη
   Πάνω σέ αυτό τό γενικό καί κατευθυντήριο πνευμα πρέπει νά εξειδικευθουν κατά επαγγελματικό κλάδο εφαρμόσιμα case studies καί σύντομα νά υπάρχουν τά πρωτα απτά αποτελέσματα στήν πράξη.